Το μικρό ψάρι στα κάρβουνα

Σχεδόν όλοι μου οι φίλοι έχουν πάρει πια πτυχίο,εγώ ακόμα δεν ξέρω πως να γράψω το "συγχαρητήρια" σωστά.
Αρχίζουν σιγά σιγά και βρίσκουν μια δουλίτσα και μπαίνουν σε αυτο το λούκι,το λουκι της δουλειάς.
Άλλοι βρίσκουν δουλειά σχετική με το πτυχίο τους,άλλοι πάλι όχι,εγώ θα ήταν αδύνατο να βρω δουλειά σχετική με το πτυχίο μου γιατί όπως υπονόησα λίγο πιο πρίν αυτό δεν υπάρχει.
Έτσι απτυχίωτος λοιπόν ξεκίνησα να δουλεύω απο τα 18,εντάξει σοβαρά απο τα 19,οκ 20.
Σερβιτόρος σε ταβέρνα με ψάρια στη παραλιακή.
Το cult συναντά το κιτς.Γαμώ τις δουλειές,έγω σερβίρω μόνος μου 20 τραπέζια που μου ζητάνε διαρκώς να τους πηγαίνω κρασιά,μπύρες,καλαμαράκια,αθερίνες,πατζάρια,τυροκαυτερές και ο ιδιοκτήτης κάθεται μέσα και γράφει στίχους για τραγούδια.
Σερβίρω ταχυδακτυλουργούς,αλκοόλικους ψαράδες,Αιγύπτιους ψαράδες,πολλούς ψαράδες γενικότερα τα απογεύματα αλλά τα βράδια έρχονται κυρίως τουρίστες αλλά και πολλοί ντόπιοι και κάποιες γνωστές του αφεντικού που μου φαίνεται πως τις "βολεύει",αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Αυτά μεταξύ μας γιατί κάτα τ'άλλα είναι πολύ σωστός οικογενειάρχης,χωρίς μαλακίες.

Μια φορά ήταν μια Κινέζα και ήθελε "οτάπι;" Εγώ δεν κατάλαβα ακριβώς τι ήταν αυτό που μου είπε,
οι Κινέζοι έχουν την πιο περίεργη προφορά οταν προσπαθούν
να μιλήσουν Αγγλικά.
"Γουάτ;" Της λέω,

Κ-Οπτάτους
Ε-Ντόντ αντερστάντ βέρι γουέλς,σορυ μισις..
Κ-Οντπτότους!Οντπτότους!Δε τσανταλόνγκ!!
Ε-Σωστά τον κατάλογο!

Πήγα πήρα τον κατάλογο και τον άφησα στο τραπέζι.Η λέξη που ψάχναμε ήταν "Octopus" και απογοητεύτηκα κάπως γιατί έπρεπε να τό'χα φανταστεί.
Στο μυαλό μου ήρθαν οι Beatles και το "Octopus garden" πήγα να το σιγοτραγουδίσω για να αναθαρήσω καθώς σέρβιρα το χταπόδι αλλά δεν ήξερα τους στίχους και δεν ήμουν σε φάση για αυτοσχεδιασμό.
Στο τέλος μου έκαναν παράπονα για την τιμή του χταποδιού αλλά και για το ότι ήταν πολύ σκληρό και δεν μπορούσαν να το μασήσουν,επίσης βρήκαν την συμπεριφορά μου κάπως αντιεπαγγελματική αλλά να μην το πάρω σαν προσβολή αλλά σαν συμβουλή,
τώρα πως τα κατάλαβα όλα αυτά δεν χρειάζεται να το εξηγήσω.
Με ταρακούνησαν κάπως τα λόγια των Κινέζων γιατί έχω συνηθίσει να θεωρώ τους Κινέζουν σοφό λαό εφόσον έχουν τόσες σοφές παροιμίες.Αλλά εντάξει δεν έδωσα και τόσο μεγάλη σημασία,να πάνε να γαμηθούν στην τελική που θα μου πούν εμένα.

Τελευταία έρχεται ένας ψαράς γύρω στα 50 και κρατάει πάντα ένα μπαφάκι που τις τελευταίες τζούρες τις πίνει στην ταβέρνα,μια φορά τον ρώτησα "μπαφάκι είναι αυτό;"
Εκείνος ανησύχησε λίγο και είπε: "Ναί,γιατί μυρίζει;"
Εγώ του είπα καθησυχαστικά πως δεν μυρίζει απλά παρατήρησα την τζιβάνα,χαμογέλασε και με κοίταξε σαν να με καμάρωνε,νομίζω πως για λίγα λεπτά έγινα ο γιός που ποτέ δεν είχε:"Θες μια τζούρα γιέ μου;"Μου είπε και παρέτεινε το χέρι του να μου προσφέρει τον μπάφο που κρατούσε ο οποίος έφτανε πια στα τελειώματα,"Ευχαριστώ πολύ αλλά όχι,ποτέ εν ώρα υπηρεσίας!"Είπα με στόμφο προσπαθώντας να υπογραμμίσω πως κάνω χιούμορ,άκου εκεί "εν ώρα υπηρεσίας"τι είμαι;Κανένας μπάτσος είμαι;
"Σ'ταρχίδια σου όλα"ήταν πάντα η συμβουλή του ψαρά και ομολογώ πως είναι ιδιαίτερα πειστικός όποτε το λέει αυτό..
Τέλος πάντων ξέρω οτι δεν κάνω την καλύτερη δουλειά του κόσμου και τα λεφτά θα έπρεπε να είναι περισσότερα(τουλάχιστον ας έπαιρνα τα tips)όμως έχω αποφύγει τις πολλές ευθύνες γιατί είμαι κομματάκι ευθυνόφοβος και επίσης έχω την ευκαιρία να συνομιλώ με πολλούς περιθωριακούς ψαράδες που πάντα είναι έτοιμοι να με τρατάρουν με συμβουλές τύπου:"να γαμάς,όσο μπορείς να γαμάς" ή "γαμησέ τα όλα,τώρα που είσαι νέος".
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι συμβουλές αλλά εκείνες των ψαράδων σχεδόν με συγκινούν.Τελος πάντων πέρασε η ώρα και πρέπει να πάω στη δουλειά.θα τα ξαναπούμε..

                       

Tweet