26.7.14

Ζάντα τέτοια!

Το πρώτο live μας είναι γεγονός!
Παίξαμε μπροστά σε 15 αφηνιασμένα άτομα,
η φάση ήταν"ω καλά"
φάγαμε σούσι και σολομό ή σολωμό.
Oι ακροατές κυλιόντουσαν στα πατώματα,
Μετά το τέλος του live μου ζήτησαν να τα φτιάξουμε τέσσερις κοπέλες
και δύο τύποι.
Αρνήθηκα ευγενικά σε όλους,τους είπα πως η καρδιά μου ανήκει σε
ένα ανήλικο κοριτσι με σιδεράκια.
Με κοίταξαν περίεργα σαν να ήμουν εγώ ο περιέργος..

"Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία έγραψε.."
Το live ηταν δυνατό.
Υπήρχε παλμός απο 20 περίπου άτομα (μαζί με τις μπάντες)
Οι Αbe Sada ηταν γαμώ και όλοι απαιτούσαν encore.
Τα παιδιά που έπαιξαν μετά ηταν πολύ καλοί και με σωστό attitude.
Το πιο δυνατό σημείο ηταν η διασκευή του white rabbit με συμετοχή του κυρίου Τερζάκη στη κιθάρα.
Στο τελος βγηκε το μεγάλο όνομα και όλος ο κόσμος είχε προσδοκίες αλλά ήταν όλοι αρκετά μεθυσμένοι μεχρι τοτε ούτως η άλλως..
Δεν είπαν πως τους λένε άλλα ανέφεραν πως το βασικό στέλεχος και ιδρυτής της μπάντας απουσιάζει για προσωπικούς λόγους αλλα και για την ηρεμία του Πάρτυ που είχε στειθεί προς τιμή του Γιώργου που έκλεινε τα 32.
Καλά παίξαν τα παιδιά τα πηγαδάκια λένε πως τους λένε Σακλοθύμικς αλλα δεν ξέρω..


Ακολουθεί αποσπασμα απο το βράδυ της ακολασίας,
Το πρωτο μας live.

O Bαγγέλης λείπει ή λύπη..







Επιστολη στο συγκροτημα μου

Ρε παιδιά να σας πώ κάτι?

Η τελευταία πρόβα δε μ'άρεσε και νομίζω πως σε κανένα μας δεν άρεσε στην πραγματικότητα..

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη απο μια καλή πρόβα και απο καλύτερης ποιότητας ναρκωτικά που μόνο θα δίνουν χωρίς να αποσπούν.Πρέπει να νιώσουμε λιγάκι σημαντικοί πάλι όπως τότε που ο κόσμος κυλιώταν στα πατώματα για πάρτη μας.

Καλοί μου φίλοι στηρίξτε με ψυχολογικά και κανονίστε μια πρόβα μέσα στην επόμενη βδομάδα,
σας υπόσχομαι πως δεν θα ξαναπροσπαθήσω να ακουστώ σαν τον Ian Curtis ή τον Elias απο τους Iceage που έβγαλαν κομματάρα πάλι αλλά του Μάνου δεν του άρεσε γιατί είναι ένας γαμημένος Gen που του αρέσουν μόνο οι NIN και οι Aphex twin(o Χριστός κι η Παναγία δηλαδη)

Υγεία,αγάπη και κατανόηση να υπάρχει και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε,αλλώστε λένε πως οτι δεν σε σκοτώνει απλώς σου αφήνει μερικά κουσούρια,κάπως ετσι όμως δεν χτίζονται μικρές μικρές ιστορίες που ζητούν χρηματοδότηση για να γίνουν ακόμα μεγαλύτερες?

Φαντάζεστε τον Curtis όταν αυτοκτονούσε αντί για Iggy pop να άκουγε Nine Inch Nails?
Τι?Δεν υπήρχαν τότε?
Aαααααααα.....





5.7.14

1.7.14




Η μικρή πράσινη βλάστηση


  Οι αμμόλοφοι είχαν περάσει σε ύψος το μπόι του, μόνο τα μάτια παρέμεναν έξω από την άμμο. Η μητέρα του συνέχιζε να του λέει να ποτίσει το γκαζόν χωρίς σταματημό, το γκαζόν ξεράθηκε μόλις το νερό ακούμπησε το έδαφος, οι ντομάτες είχαν δέσει αλλά στο κάτω μέρος τους τα φύλλα ήταν ξερά, είχε κατέβει από τη σκάλα σιγά σιγά με τις εσπαντρίγιες που είχε κλέψει από εκείνο το μαγαζί στο κέντρο, γλιστρούσαν οι άτιμες, ο σκύλος τον κοίταζε και είχε ένα χορταράκι κολλημένο στο στόμα, στην αριστερή πλευρά.
    Η πίεση μέσα στο σώμα του είχε αυξηθεί, το υπόγειο που έβγαζε στις ντομάτες ήταν ανοιχτό, η τρύπα μέσα από την οποία το νερό του πλυντηρίου έπεφτε δεν ήθελε και πολύ να την αντιληφθεί ο κάτοχος του χωραφιού δίπλα από το σπίτι του, αρκούσε μόνο να έριχνε μία ματιά στην αντίθεση του πράσινου χρώματος στο σημείο όπου και έπεφταν τα απόνερα και της ξεραϊλας του υπόλοιπου μέρους.
      Το τσιμεντένιο τέρας το οποίο ο γείτονας για τα επόμενα τριάντα χρόνια θα αποκαλούσε "σπίτι" έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ, οι εργάτες δούλευαν πυρετωδώς κάθε μέρα, ακόμα και τις Κυριακές, τις γιορτές και τις σχόλες, όπως Δεκαπενταύγουστο, της Παναγίας, του Χριστού, Ευαγγελισμοί, γλέντια, παραγλέντια, αργίες, κάθε μέρα, ασταμάτητα. Το τσιμέντο που είχε πέσει ήταν απίστευτα ακριβό. 
       Ο θόρυβος των εργαλείων έμοιαζε να μην σταματά ποτέ, δεν είχε τίποτα φυσικά προσωπικό με τον ιδιοκτήτη, ήξερε όμως πως μόνο εάν ο ιδιοκτήτης της μεγάλης τσιμεντένιας οικίας απεβίωνε, μόνο τότε θα ησύχαζαν οι Κυριακές του, Κυριακές τις οποίες είχε ανάγκη για ξεκούραση μετά από μία ολόκληρη εβδομάδα στη δουλειά, όρθιος, στον τομέα του κέντρου του Ηρακλείου και για περισσότερη ακρίβεια, στο μέλκιορ της Κρήτης.
       Η σύμμαχος του του έδωσε σήμα με το γουόκι τόκι, ημέρα Κυριακή, έκοψε τους τένοντες από τα πόδια του ιδιοκτήτη της νέας τσιμεντένιας οικίας, εκείνος έπεσε φυσικά στο έδαφος, στο σκληρό άσπρο χώμα με τις ελιές, δεν έβγαλε άχνα παρά μόνο ένα μικρό "ουμφφ", τρύπησε στη συνέχεια με το μαχαίρι άλλη μία φορά στο συκώτι και αυτό ήταν.
       Σφύριξε και η σύμμαχος του έβαλε μπροστά το πλυντήριο που ήταν γεμάτο με οξύ της τουαλέτας, δύο κουβάδες είχαν γεμίσει, τοποθέτησε τον ιδιοκτήτη μέσα στο λάκκο, έβαλε το στόμιο από το λάστιχο μέσα στο λάκκο, σκέπασε με χώμα και άφησε το πλυντήριο αργά αλλά σταθερά να κάνει τη δουλειά του.
          Το μόνο που δεν του άρεσε ήταν πως εκείνη η μικρή πράσινη βλάστηση θα εξαφανιζόταν για λίγο καιρό, μετά όμως θα ξαναέβγαινε, ίσως και πιο αφράτη λόγω του οργανικού υλικού του ιδιοκτήτη.