26.6.15

Thymics - Desperate Love

8.6.15

Τσακλαγιανγκίλ εδώ



Δεν ανεβαίνω συχνά Αθήνα γιατί είμαι παιδί φτωχό και βαριεστημένο που δύσκολα εγκαταλείπει το καταφυγιό του αναζητώντας περιπέτειες.
Απο την άλλη είμαι και μουσικόφιλος,παθιάζομαι με την μουσική  πολύ,όπως ο Σάρλ Ντενέρ με το μουνί.
Όταν έμαθα το line up του φετινού plissken δεν το σκέφτηκα πολύ,
έκλεισα εισητήρια και ζήτησα άδεια απο την δουλειά μου.
Πήρα το αεροπλάνο με τον καλό μου φίλο τον Φάκ που είναι η καλύτερη δυνατή παρέα για τέτοιες επικίνδυνες αποστολές και την κάναμε με ελαφρά αεροπλανάκια.
Στην πτήση μας ήταν και ο Ψαρογιώργης με τον White που θα έπαιζαν την επομένη στο φεστιβάλ νωρις το απόγευμα.Τους χαιρετίσαμε και τους είπαμε πως κι εμείς για το φεστιβάλ ανεβαίνουμε και οτι θα πάμε να τους δούμε,μια υπόσχεση που εν τέλει δεν κρατήσαμε γιατί είχαμε κάποια πράματα να τακτοποιήσουμε εκείνη την μέρα,εκείνη την ώρα,όπως το να βρούμε χόρτο και αλκοόλ για το φεστιβάλ.
Φτάσαμε στην Αθήνα λοιπόν το βράδυ της Πέμπτης και πήγαμε ντουγρού να δούμε τους Shellac στο Αν,τους Bokomolech δυστυχώς δεν τους προλάβαμε..
Το μέρος ήταν ασφυκτικά γεμάτο πράγμα που δεν περίμενα για να είμαι ειλικρηνής και το live ήταν πολύ δυνατό.
Ωραίος τύπος ο Albini.
Μετά την συναυλία βγήκαμε με φίλους και τους κάναμε ζήλιες λεγοντάς τους τι ωραία που περάσαμε και τι ωραίοι που είναι οι Shellac και πόσο μαλάκες είναι αυτοί που δεν ήρθαν.
Να μην τα πολυ λέω και γίνομαι και κουραστικός,με κείνα και με τ'άλλα μαζευτήκαμε κατα τις έξι το πρωί στο σπίτι της Ταο που μας φιλοξενούσε και συνεχίσαμε εκεί την κατανάλωση αλκοόλ που τόσο αγαπάμε σαν παρέα.
Στο σημείο αυτό ξεκαθαρίζω πως εγώ δεν είμαι ξυδάκιας,τουλάχιστον όχι όσο ο Φάκ και η Τάο,εντάξει;

Ξυπνάμε λοιπόν το μεσημέρι της Παρασκευής(άντε να δεις xylouris white μετά)με τον Φάκ και πάμε στα εξάρχεια να δούμε φίλους και να τακτοποιήσουμε τις δουλειές μας.
Όλα πήγαν βάση σχεδίου και ξεκινήσαμε κατα τις έξι παρά για το plissken.Πήραμε ταξί γιατί επ ουδενί δεν έπρεπε να χάσουμε τους METZ και δεν τους χάσαμε,ευτυχώς.
Οι ΜΕΤΖ δεν ήταν απλά καλοί,ήταν το κάτι άλλο,τόση ενέργεια σε άνθρωπο είχα να δώ από τότε που είχα δεί μια μαλακία με τον Στέιθαμ πού έκανε ενέσεις αδρεναλίνης γιατί διαφορετικά θα πέθαινε απο δηλητηρίαση.
Ο ντράμερ τα σπασε στην κυριολεξία καθώς έφευγαν πιατίνια δεξιά και αριστερά,ήταν μία μίξη Ρούχλα και Τάμπι να φανταστείτε..

Όταν τελείωσαν οι Μetz πλησίαζε η ώρα για τους Iceage που ήταν και ο κύριος λόγος που δεν το πολυ σκέφτηκα να ανέβω καθώς τους έχω αδυναμία.
Πήγα και στήθηκα λοιπόν στο Republic stage όπου και έκαναν sound check τα αλάνια απο την Δανία.
Ο τραγουδιστής,Elias δεν έκανε sound check,είχε στείλει καποιον αλλόν να κάνει στη θέση του.Οκτώ και τέταρτο λοιπόν βγαίνουν οι φίλοι μου οι Ιceage,ο Elias λέει ένα "hello" με ερωτιματικό για να δεί αν δουλεύει το μικρόφωνο και ξεκινάν με το "ον μαι φινγκερς".
Eπαιξαν συνολικά εφτά κομμάτια,πέντε απο τον τελευταίο δίσκο,δύο καινούρια και τέλος.

΄Ηταν ώρα να αράξω λίγο και να σκεφτώ τι θα δώ μετά.
Το πρώτο μεγάλο δίλημμα του φεστιβάλ.
Pharmakon ή Mudhoney?
Λύση στο μεγάλο αυτό δίλημμα έδωσαν οι ίδιοι οι Mudhoney,που δεν μπορώ να πώ πως δεν ήταν καλοί,μπορώ να πώ όμως πως τους βαρέθηκα μετά απο τρία κομμάτια και την έκανα για φάρμακα.
Η αλλαγή ήταν μεγάλη.
Ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα στο Aquarium stage και η κλεισούρα με τα σκοτάδια και τις μουσικοκραυγές της Φάρμακον
έφτιαξαν μια ατμόσφαιρα βγαλμένη απο ψυχιατρείο,που πολύ εκτίμησα.
Όταν τελείωσε και η επέμβαση..εεε,η Φαρμακον ήθελα να πώ,ήταν ώρα για τους Horrors που δυστυχώς δε με κράτησαν πολύ.΄Ητανε κακός ο ήχος το'φαγε και ο γάιδαρος ο Faris.
Ώρα για Republic πάλι με τους Trial of dead σε μεγάλα κέφια.
Τίμιοι και ωραίοι.Μου έκανε εντύπωση που σε κάθε κομμάτι άλλαζαν θέσεις λές και έπαιζαν βόλευ..
Μετά και απο τους Trial of dead,η κούραση ήταν μεγάλη,παρ'όλα αυτά όμως το πάρτυ δε σταμάτησε,φύγαμε με τον Φάκ,μπήκαμε μέσα σ'ενα φασίστα ταξιτζή(γαμώ το σπίτι του)και πήγαμε να βρούμε την Ταο πού έπινε ξύδια στο Ποτάμι(οχι του Θεοδωράκη,χο χο χο)

Η Τάο είναι ενα ρεμάλι απο τα λίγα και η προτασή της ήταν και ενώ η ώρα ήταν τέσσερις το πρωί να πάμε σ'ενα μπάρ το Μπάτμαν που παίζει μουσική για μερακλήδες.Εμείς που δεν χαλάμε χατίρια γενικά,συμφωνήσαμε και πήγαμε για μπύρες στο Μπάτμαν και μετά για πατσά απέναντι.Το παρήγορο της όλης υπόθεσης ήταν πως το σπίτι ήταν κοντά.

Ημέρα δεύτερη

Την δεύτερη μέρα μας ακολούθησε και το ρεμάλι η Ταο που της δώσαμε το βραχιολάκι μας για να μπεί και η παρέα μεγάλωσε.
Η πρώτη μπάντα που είδαμε ήταν οι Thee oh sees,πολύ ωραίοι και κεφάτοι μας κούνησαν τις κεφαλές και τα γόνατα ρυθμικά,μετά σειρά είχε η καντίνα γιατί πεινούσαμε,ωραίο το φαγητό,υπ'ηρχε και ποικιλία,όρεξη να'χεις..
Είδαμε Electric Wizard παρέα με ματαλάδες και νιώσαμε μπάντ άσις αλλά κάπου στα μισά έφυγα για να δώ και τους Acid baby jesus που μου άρεσαν πολύ.

Κάπου εκεί αντιμετωπίσαμε το δεύτερο μεγάλο δίλημμα του φεστιβάλ,Mogwai ή Sleaford Mods?
Sleaford Mods βέβαια!
Κατα την ταπεινή μου άποψη οι Σλιφορντ ήταν το high light της βραδιάς,όσοι είμασταν εκεί γουστάραμε τρελά και εκείνοι έδειχναν να το ευχαριστιούνται..
Στη Ταο,ο τραγουδιστής της θύμισε τον Ιαν Ντιουρι εγώ συμφώνησα γιατί ήμουν αρκετά μεθυσμένος για να διαφωνήσω και όλα κυλούσαν όμορφα.Ο ντι τζει έπινε μπύρα,κάπνιζε και μας έβγαζε φωτογραφίες,όταν τελείωσαν το χειροκρότημα ήταν δυνατό,εκείνοι μας ευχαρίστησαν και μετά πήγαμε να δούμε τους Mogwai που ακόμα έκαναν τα δικά τους.
Κάπου εκεί τελείωσε και το φεστιβάλ καθώς δεν υπήρχε κάτι άλλο που να ήθελα να δώ ιδιαίτερα,είδα βέβαια και τους Whomadewho που ήταν πολύ καλοί αλλά και να μην τους έβλεπα δε θα άλλαζαν πολλά..
Έπισης είδα αυτές τις δύο μέρες τις Savages που έδωσαν show και σε ανάγκασαν να τις παραδεχτείς,ανεξάρτητα αν σου αρέσουν ή όχι,ο Gonjasufi δε μ'άρεσε ιδιαίτερα αλλά είχε τη φάση του,οι Cult of Youth ήταν καλοί,αυτά.

Ήταν ένα ωραίο ταξίδι που με ανάγκασε μέχρι και post να κάνω στο αγαπημένο σας μπλόγκ.Πιο πολύ το έκανα επειδή το ζήτησε ο Βαγγος ο μάγκας ο καραμπουζουκλής,θα τον πάρω και κανά τηλέφωνο τώρα να του πώ να το διαβάσει.
Βαγγέλη την επόμενη φορά να έρθεις κι εσύ,μην είσαι μαλάκας.

Αύριο πάω στη δουλειά πάλι και έχω ξενερώσει.
Σκατά.

Τα ξαναλέμε του χρόνου,τέτοια μέρα.