17.4.14

Κρέας,ψέματα και βιντεοταινίες

Η ώρα 6 το απόγευμα.
Η εργατιά έχει σχολάσει και αράζει στο facebook.
Scroll-like,scroll-like.
Ίσα με 10 likes την ώρα.

40 την ημέρα.
280 την βδομάδα
Μεγάλη βδομάδα.
Πολύ μεγάλη,γαμώ το σπίτι μου.
Την μεγάλη βδομάδα δεν βρίζουμε παναγίες.
Τι είμαστε,κάφροι;

Θέλω να σκηνοθετίσω γκαγκστερική ταινία νουάρ.
Ο πρωταγωνιστής με το καπέλο
 
θα έχει όπλο και θα πυροβολεί αβέρτα.
Θα σκοτώνει τον χρυσαυγίτη αρχηγό της μαφίας,
θα παίρνει το κορίτσι και θα του υπόσχεται αιώνια αγάπη.
"Όλα τελείωσαν τώρα μωρό μου,

πάμε να ζήσουμε στην Ελλάδα,
μακριά απ'όλα αυτά".
Κάτι τέτοιο θα λέει στο τέλος,
γιατί η ταινία δεν θα γυριστεί στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα θα γυριστεί το σίκουελ.
Το σίκουελ θα είναι άλλη φάση.

Το ζευγάρι θα έχει μεγαλώσει μια 10ετία,
θα έχουν αποκτήσει και τρείς πανέμορφες σκατούλες και 
θα έχει γίνει η φάση γάματα.
Αυτός θα θέλει να ασχοληθεί πάλι με την εγκληματικότητα γιατί τα λεφτά τελείωσαν και δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο.
Αυτή δεν θα την παλεύει καθόλου,καθόλου όμως άμα λέμε καθόλου,καθόλου.

Τα παιδιά θα σπάνε αρχίδια,
σπάσιμο όμως κανονικά,Οικονομίδης και βάλε. 
Το έχω γράψει το σενάριο της πρώτης ταινίας.
Θέλω να το στείλω στην στρατολογία 

μπάς και γλιτώσω το φανταριλίκι.
Αν και έχω πάει φαντάρος τώρα που το σκέφτομαι.
Λέω να τους το στείλω ούτως ή άλλως,

μπορεί να σκάσουν και καμιά χορηγία,
τόσο μαλάκες είναι.Αλλά το ζουμί είναι στο σίκουελ..
Βέβαια,το οτι θέλω να κάνω μια ταινία με απώτερο σκοπό να γυρίσω ενα πολύ δυνατό σίκουελ με τρομάζει λίγο,
μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία και νοοτροπία.
Μικρός όταν πήγαινα με τους γονείς μου στην ταβέρνα, 

χώριζα τις πατάτες απο το κρέας στο πιάτο μου.
Το έκανα για να φάω στην αρχή τις πατάτες και 

να απολαύσω στο τέλος το κρέας που μου άρεσε περισσότερο.
Αφού έτρωγα όμως όλες τις πατάτες δεν έμενε άλλος χώρος στο στομάχι μου 
και δεν μπορούσα να το φάω.
Έτσι οι γονείς μου έλεγαν στον σερβιτόρο 

να μας φέρει λίγο αλουμινόχαρτο για το κρέας 
γιατί τάχα μου έχουμε ένα σκύλο στο σπίτι που πεινάει.
Εγώ ήμουν αυτός ο σκύλος.
Εγώ έτρωγα το κρέας.
Και ο σερβιτόρος ήξερε,το ξέρω πως ήξερε.
Φαινόταν στο βλέμμα του. 

Και ντρεπόμουν.





εγώ,τώρα που μεγάλωσα και τρώω όλο το φαί μου.

11.4.14

BLACK (HUMOR) KEYS

Δεν υπάρχουν καλά άτομα και κακά άτομα.
Υπάρχουν μαλάκες και λιγότερο μαλάκες.
Εγώ σε ποιά κατηγορία ανήκω;
Ανήκω στην κατηγορία ατόμων, 

που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες,
τόσο μαλάκας είμαι..
                                                          -Άργκι Στάργκασμ-





Γύρω στα δέκα χρόνια πίσω,να 'τανε 2003,2004;Δεν θυμάμαι καλά,όταν ήμουν έφηβος τέλος πάντων,βρισκόμασταν κάθε μέρα με τον καλό μου φίλο Γιάννη,γνώστο και ως "βιαστή"σε κάποιους κύκλους,λόγω των απότομων τρόπων του και της βίαιης συμπεριφοράς του.

Την βγάζαμε στο σπίτι του την "τρώγλη".
Ενα σπίτι ακατάστατο και βρώμικο,
ήταν όμως το καταφύγιο μας.
Εκεί πηγαίναμε και αράζαμε με τις ώρες,
καπνίζαμε και πίναμε και γελούσαμε και συζητούσαμε 
και περνούσαμε πολύ ωραία.
Είχαμε βάλει μέσα στη "τρώγλη" μία τηλεόραση,

ένα playstation 2,ένα κασετόφωνο,ένα τραπέζι ξύλινο,
τρείς πλαστικές καρέκλες,μισή σανίδα του surf και είμασταν άρχοντες.

Εκεί άκουσα Black keys για πρώτη φορά.

Οι μπλουζόμαγκες μόλις είχαν κυκλοφορίσει το thickfreakness 
και ο Γιάννης το είχε αγοράσει και το έβαζε κάθε φορά 
που μαζευόμασταν,του άρεσε πολύ φαίνεται.
Το έβαζε,μεράκλωνε,έστριβε τσιγάρα,έπινε ποτά,χόρευε και έβριζε στα Εγγλέζικα.
Όταν το cd τελείωνε,το ξανάβαζε απ'την αρχή.
Αυτός ήταν ο δεύτερος δίσκος που είχαν κυκλοφορήσει και 
ο πολύς κόσμος δεν τους ήξερε ακόμα.
Πέρασαν κάποια χρόνια και άλλαξαν κάπως οι συνηθειές μας,
όχι πολύ βέβαια άλλα όπως και να το κάνουμε μεγαλώσαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε και άλλα πράγματα,έπρεπε να βρούμε καμιά δουλειά και καμιά γυναίκα.
Mόνο με black keys δεν έβγαινε η φάση.

Απρίλης 2008,με τo που κυκλοφόρησαν οι black keys το"attack and release",βρήκα και δουλειά και γυναίκα.
Kαι τι γυναίκα..γυναικάρα!

Από εκείνες που εμπνέουν τα πιο ωραία τραγούδια.
Τα νέα δεδομένα,γυναίκα και δουλειά,ήταν πολύ σημαντικά και άλλαξαν 
τον μέχρι τότε τεμπέλικο βίο μου,ο οποίος,εξακολούθησε να είναι τεμπέλικος,αλλά υπήρχε και μια αίσθηση ευθύνης και σοβαρότητας μέσα στην οκνηρότητα μου.
Εκεί στη δουλειά λοιπόν,σύνεργαζόμουν με ένα παλουκάρι 
απο τα λίγα.Blues ιστορία.
Αυτός ο τύπος,ο συνάδελφος,με τα γυαλιά και το μούσι το 2010 έπαθε παράκρουση με το "brothers" των Black keys και 
εν συνεχεία με όλα τα άλμπουμ τους και τους έβαζε όλη την ώρα στη δουλειά να τους ακούμε.
Είχα ακούσει το ten cent pistol μπορεί και 400 φορές,
το είχα εμπεδώσει.
Εγώ του έλεγα:"καλά εντάξει τώρα,όταν ακούγαμε εμείς black keys.."
Και αυτός απαντούσε:"Σιγά μωρέ Γιώργη".
Εμένα έντωμεταξύ να μην με λένε Γιώργο.


Τον επόμενο χρόνο με το El camino έγινε της πουτάνας.
Θέλαμε να δουλέψουμε και δεν μπορούσαμε,

χορεύαμε αντ'αυτού.
Μέχρι που μας απέλυσαν και έπρεπε να βρούμε καινούρια δουλειά.
Βρήκαμε όμως εντάξει..












Όσο για την γυναίκα μου,πήρε τα παιδιά και έφυγε.
Εγώ τραγουδούσα το "Ι'm a lonely boy" κάθε τετάρτη,
στο ρεπό μου,μέχρι που το ξεπέρασα.
Ξαναπαντρεύτηκα και ξαναχώρισα άλλες δυο φορές.
Μ'αρέσουν οι τελετές γι'αυτό παντρεύομαι τόσο συχνά.
Προτιμώ τις συναυλίες αλλά στο Ηράκλειο δεν γίνονται πολλές.
Έχω τέσσερα παιδιά και δύο κορίτσια.
Στην δουλειά δεν ξέρουν τίποτα.     

Το howlin' for you είναι #κομματάρα!
Ευλογημένοι όσοι το στέλνουν σε μήνυμα ή
το ποστάρουν στο blog τους.
Ο Θεός να μας δίνει φώτιση και λεφτά.
Καλό σαββατοκύριακο.

                                            

10.4.14

Party Animals 42

εκπομπή πάρτυ άνιμαλς,όχι για τόσο ψαγμένους ακροατές.
Πειραματισμοί,νέα project και drone ήχοι δεν περιλαμβάνονται
Όχι στην δικτατορία του Βαγγέλη!


6.4.14

Η ΚΥΡΙΑΚΗ

Πουτάνα Τσέλσι πόνταρα 50 ευρώ πάνω σου και 'συ με πρόδωσες.
Χ το ημίχρονο διπλό το τελικό,τόσο δύσκολο ήτανε;
Νομίζω δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά πια,
δεν μπορώ να βγάλω λεφτά,
δεν μπορώ να κάνω τα γούστα μου,
δεν μπορώ να δεσμευτώ,
εδώ καλά καλά δεν μπορώ να ικανοποιήσω την γενετήσια ορμή μου.
Δεν γαμάω δηλαδή,
ούτε τον παίζω(πολύ),
δεν είναι όμως πως δεν θέλω,
πιστεύω πως αυτή η αποχή μου απο τις ηδονές 
και την χαρά της ζωής οφείλεται σε κάτι πολυ βαθύτερο,
τόσο βαθύ που μπορεί ακόμα να σχετίζεται και με την Τσέλσι.
Πάω σε ψυχιάτρους συχνά,

απο πολύ μικρός,
στην αρχή προσπαθούσα να βγάλω κάτι απ'αυτό,
προσπαθούσα να καταλάβω τι μου συμβαίνει και αν υπήρχε τρόπος να κάνω την ζωή μου κάπως καλύτερη,
την σκέψη μου λίγο πιο φυσιολογική,
μετά είπα: "σκατά στο κεφάλι μου" Και άρχισα να μιλάω διαφορετικά στους γιατρούς,άρχισα να τους λέω για την δύναμη του Κθούλου,για παρθένο αίμα και για το διπλό της Τσέλσι.
Δε πήγαινα ποτέ στον ίδιο ψυχίατρο πάνω απο πέντε φορές.
Οι περισσότεροι μου έδιναν αντικαταθλιπτικά άλλοι ηρεμιστηκά άλλοι ούτε που ήξερα τι μου έδιναν.

Εγώ φυσικά τα έπαιρνα όλα,έτσι για την φάση.
Μια φορά είχα καταπιεί κάτι ηρεμιστηκά,είχα καπνίσει ενα λιβάδι μπάφους και είχα πιεί μισό μπουκάλι βότκα.

Ήμουν λιωμένος στην καρέκλα και ξαφνικά με είδα να σηκώνομαι,να περπατώ προς την κουζίνα,να ανοίγω την βρύση και να πλένω τα πιάτα.Ήταν σαν σκηνή απο το Ντόνι Ντάρκο.
Αυτή είναι και η καλύτερη ανάμνηση που έχω γιατί κάτι συνέβει
εκείνη την στιγμή,αφου ξύπνησα το επόμενο πρωί και ενώ ο ύπνος με είχε πάρει στην καρέκλα,σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα και τα πιάτα ήταν όντως πλυμένα.
Ποιός τα έπλυνε;
Eγώ;
Εσείς;