30.12.13






Η ελεγεία της αποτυχίας 2



Το χέρι του Σπύρου Γκαγκούλα πονούσε. Το είχε χτυπήσει στην πόρτα της τουαλέτας από τα νεύρα του. Επίσης πονούσε γιατί όλη μέρα έπιανε το ποντίκι του υπολογιστή. Από της οχτώ το πρωί μέχρι τη νύχτα. Ήταν άνεργος.
Σηκώθηκε από την καρέκλα για να κάνει μία βόλτα μέσα στο δωμάτιο.
Σκέφτηκε να πουλήσει όλα του τα βλακώδη και πλέον ειδεχθή αποκτήματα του. Ήταν όλα ανούσια. Είχε κολλήσει ο εγκέφαλος, λες και ήταν μηχανικό μέρος χωρίς λάδι.
Ντραμς, πιατίνια, ipod, playstation 3, playstation portable, ρολόι χειρός ακριβής μάρκας, αρμόνια, κιθάρες, ενισχυτές για τις κιθάρες, μία ακριβή φωτογραφική μηχανή.
Το μόνο προϊόν τεχνολογίας που του ήταν κάπως χρήσιμο ήταν ο παλιός ηλεκτρονικός υπολογιστής. Μόνο και μόνο γιατί εκεί έγραφε τα κείμενα του και γιατί εκεί άκουγε λιγάκι μουσική για να ξεκολλάει το μυαλό του από την αηδία που άφηνε στο στόμα η καθημερινότητα.
Μετά βέβαια το μετάνοιωσε και δεν ήθελε πλέον να τα πουλήσει, όχι πως τα ήθελε απλώς βαριόταν ελεεινά να γράφει τόσες πολλές και διαφορετικές αγγελίες. Τα καταχώνιαζε όλα στο πατάρι του σπιτιού. Δεν έπρεπε να αφήνεται σε ανούσια πράγματα.
Έπρεπε να γράψει.
Ήταν συγγραφέας, όχι γνωστός αλλά αυτό δεν είχε σημασία (ακόμη) για εκείνον.
Είχε βάλει σκοπό να διδάξει τους Έλληνες πως να γράφουνε. Κανείς δεν ήξερε να γράφει. Κανείς δεν έλεγε τίποτα.
Το μόνο που επιθυμούσε ήταν να απλώνει με μελάνι (για να είμαστε πιο ακριβείς, με χαρακτήρες του word) τις σκέψεις του, τις ανωμαλίες του και τον δυσανάλογο χαρακτήρα του στο λευκό χαρτί.
Πίστευε πως ήταν το μόνο που άξιζε να κάνει κανείς.
Όλα τα υπόλοιπα ήταν μπούρδες και ανοησίες.
Όλα τα πράγματα τον έκαναν να αισθάνεται τόσο βαρετός και τόσο βαρεμένος.
Σαν χαρακτήρας ο Σπύρος Γκαγκούλας ήταν ένας απόλυτα παθητικός άνθρωπος.
Η αγαπημένη του φράση ήταν: «Τα παρατάω» ή κάτι όπως το «Δεν γαμιέται, τα παρατάω».
Ήταν απόλυτα παθητικός με τα πάντα (εκτός από το σεξ).
Στο σεξ έκανε την δουλειά του αρσενικού. Βέβαια είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως συνέφερε καλύτερα να έχεις μουνί αντί για πέος. Από καθαρά οικονομική άποψη πάντα μιλώντας.
Ο θεός όμως του έδωσε πέος οπότε έκανε ότι μπορούσε με αυτό (κι ας ήταν μετρίου μεγέθους).
Δυστυχώς οι επιδόσεις του στον σεξουαλικό τομέα δεν ήταν οι καλύτερες.
Είχε να πάει με γυναίκα κανά δυο χρόνια.
Ήταν μπακούρι κανονικό. Έφταιγε μάλλον που δεν ήταν αρκετά σαλίγκαρος (σαλιάρης) και ανοιχτός χαρακτήρας. Ήταν κακομούτσουνος και ολιγομίλητος.
Ο Σπύρος Γκαγκούλας έπρεπε να συγκεντρωθει στο γράψιμο του. Ήταν ανερχόμενος συγγραφέας. Δεν μπορούσε όμως να ζήσει από αυτό. Η Ελλάδα είναι δύσκολη χώρα στον τομέα της καλλιτεχνίας. Όλοι ψωμολυσσούσαν και ήταν τυχερός που δεν πλήρωσε κι από πάνω για να εκδόσει το πρώτο του μυθιστόρημα που ονομαζόταν «Η Δυσκοιλιότητα και το Τέρας».
Είχε προσπαθήσει να βρει μία κανονική δουλειά αλλά πουθενά δεν στέριωνε. Πάντα κάτι θα γινόταν και θα τον απέλυαν. Δεν ήταν υπάκουος τύπος και πάντοτε είχε μια τάση για το λάθος βήμα την λάθος στιγμή. Στην τελευταία του δουλειά βέβαια δεν μπορούσαν να τον απολύσουν μιας και ήταν η πρακτική του άσκηση για το ΤΕΙ που σπούδαζε εδώ και δέκα χρόνια. Τώρα όμως είχε τελειώσει και αυτό. Ήταν και πάλι στα νερά του. Άνεργος.
Υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην κάνει αγορές άνω των είκοσι ευρώ. Ακόμη και για ρούχα. Είχε να αγοράσει καινούρια ρούχα καμιά διετία. Ήταν ένας βρωμερός τσιγκούναρος πλέον.
«Να πάνε να γαμηθούνε» σκέφτηκε, έπρεπε να κρατάει τα λεφτά του (που ήταν και λιγοστά μετά από τις ανούσιες αγορές) στην τσέπη του.
Ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσει να παρακολουθεί ποδόσφαιρο και να γίνει οπαδός κάποιας γελοίας ομάδας. Το σιχαινόταν το ποδόσφαιρο (εικοσιδύο πλούσιοι μαλάκες που έτρεχαν πάνω κάτω κυνηγώντας ένα φουσκωμένο πετσί). Ήταν όμως προτιμότερο από την τέχνη. Η τέχνη του έβγαζε μία υποχθόνια αηδία, ειδικότερα έτσι όπως την πλασάρανε οι ειδήμονες και οι κριτικοί της.
Δεν θεωρούσε το γράψιμο του τέχνη. Ήταν μία ανάγκη επιβίωσης όπως το φαγητό, το νερό και η αναπνοή.
Αν δεν έγραφε θα πέθαινε.
Ήταν Τετάρτη και επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει είπε να κάνει μία βόλτα στα βιβλιοπωλεία. Ήθελε να σιχαθεί λίγο με την βλακεία των εκδόσεων και των συγγραφέων. Ένας φίλος τον πήρε τηλέφωνο και του πρότεινε να πάνε για ένα καφέ. Θα έκανε την βόλτα του και μετά θα έπινε τον καφέ του. Δεν ακουγόταν άσχημο.
Κατέβηκε με το σαράβαλο τη μηχανή του. Ένα θεόπαλιο παπάκι που δεν έπαιρνε πάντα μπροστά.
Είχε ορκιστεί στον εαυτό του να μην ξανακλέψει ποτέ τίποτα. Παλιότερα, όταν ήταν πιτσιρικάς και πήγαινε λύκειο, συνήθιζε να κλέβει για χόμπι. Έκλεβε περίπτερα, δισκοπωλεία, μαγαζιά με ρούχα, και φυσικά βιβλιοπωλεία. Τα τελευταία ήταν και τα αγαπημένα του. Το έκανε όμως με κυκλικό σύστημα γιατί φοβόταν πως αργά ή γρήγορα θα τον έπιαναν. Ποτέ δεν τον είχαν πιάσει. Η μοναδική φορά που τον είχαν τσακώσει να κλέβει ήταν όταν έβαλε στο σακάκι του ένα τσοντοπεριοδικό (το Open για όσους το θυμούνται, δεν ξέρω αν βγαίνει ακόμη) αλλά ο πούστης ο περιπτεράς τον είδε και τον έκανε σκουπίδια μπροστά στους υπόλοιπους πελάτες.
«Δεν ντρέπεσαι λιγάκι βρε μαλακισμένο;»
«Όχι».
«Εγώ θα φταίω αν φωνάξω την αστυνομία τώρα;»
«Μία τσόντα έκλεψα δεν λήστεψα καμιά τράπεζα».
«Σα δε ντρέπεσαι ρεμάλι της κοινωνίας! Φτου σου! Έτσι θα πάει μπροστά η χώρα βρε σκερβελέ;».
Είχε περάσει καιρός από τότε που ο Σπύρος Γκαγκούλας είχε κλέψει οτιδήποτε. Πολύς καιρός.
Εκεί όμως που καθόταν και χάζευε κάτι βιβλία στο ράφι είδε ένα που το έψαχνε αρκετό καιρό και το λιμπίστηκε το καταραμένο. Λυπόταν όμως να δώσει και τα είκοσι πέντε ευρώ που έκανε για να το αγοράσει. Άσε που είχε ορκιστεί να μην κάνει ποτέ ξανά αγορές πάνω τον είσοσι ευρώ, αυτό που το βάζεις; Οπότε τι να έκανε; Είχε ορκιστεί να μην κλέψει ποτέ ξανά.
Αποφάσισε να το κλέψει.
«Δεν γαμιέται», σκέφτηκε.
Ανοίγει με αριστοτεχνία το μπουφάν του (παλιά μου τέχνη κόσκινο) και βάζει το βιβλίο ανάμεσα στο παντελόνι και στην κοιλιά του. Είχε φτιάξει όμως μεγάλη μπυροκοιλάρα και το βιβλίο ήταν χοντρό και δεν χώραγε. Σκέφτηκε πως για όλη αυτήν την κατάσταση έφταιγαν οι καριόληδες οι Έλληνες εκδότες και τα τσιράκια τους οι μεταφραστές που μας πίνουν το αίμα. Μα είναι δυνατόν να είναι τόσο ακριβά τα γαμημένα τα βιβλία; Άσε που του Σπύρου του άρεσαν μόνο τα μεταφρασμένα, ήταν τα μόνα που αξίζανε, τα ελληνικά βιβλία ήταν όλα για τον πούτσο, κάτι ιστορίες άχρωμες, αναμασημένες, βαρετές, που βρώμαγαν μικροαστίλα, τρέντυ αναβίωση παλιών παραδόσεων και χαζό ερωτισμό από χιλιόμετρα.
Βγήκε στο δρόμο με το βιβλίο στην κοιλιά. Ο υπάλληλος δεν τον είχε πάρει χαμπάρι. Περπάτησε για κανά δίλεπτο μέχρι οι τύψεις να τον περικυκλώσουν και να αρχίσουν να τον καρφώνουν με τα μαχαίρια τους.
Το είχε μετανιώσει.
«Γαμώ την πουτάνα μου ούτε να κλέψω ένα βιβλίο δεν είμαι ικανός χωρίς να αισθανθώ τύψεις», σκέφτηκε με οργή.
Αν μπορούσε να δει τις τύψεις μπροστά του σαν ανθρώπινες μορφές, θα τις στραγγάλιζε όλες.
Γυρόφερε λίγο με το βιβλίο στο χέρι μέχρι να έρθει εκείνος ο φίλος του για να πάνε για καφέ.
Είχε αποφασίσει να το γυρίσει πίσω με κάθε τρόπο και μάλιστα είχε αποφασίσει να το αγοράσει κιόλας.
Είχε σπάσει μέσα σε μία μέρα όλους του τους όρκους.
Ήταν για κλάματα.
Όταν ο φίλος επιτέλους φάνηκε ο Σπύρος του είπε:
«Κοίτα Γιάννη, έκανα μαλακία και έκλεψα αυτο το βιβλίο, θέλω να μπεις μέσα, να το βάλεις στη θέση του και μετά να το αγοράσεις».
«Τι λες ρε μαλάκα; Είσαι με τα καλά σου; Γιατί δεν πας εσύ;».
«Δεν αισθάνομαι καλά, ανακατεύομαι και είμαι συναισθηματικά φορτισμένος και θα με πιάσουνε, σε παρακαλώ Γιάννη πρέπει να μου κάνεις αυτή τη χάρη γιατί αλλιώς είμαι χαμένος».
«Καλά, πάντως να ξέρεις πως είσαι μεγάλος μαλάκας. Είναι δυνατόν στην ηλικία σου να κλέβεις ακόμη βιβλιοπωλεία;».
«Έχει δίκιο, είμαι μαλάκας, το ξέρω, αλλά τι να κάνω;».
Τελικά ο Γιάννης το έκανε το ψυχικό και του αγόρασε το ήδη κλεμμένο βιβλίο. Ο υπάλληλος δεν είχε καταλάβει Χριστό.
Η μέρα τελείωσε με τον Σπύρο Γκαγκούλα να συνειδητοποιεί πως τελικά είχε κάνει τεράστια μαλακία που πλήρωσε το βιβλίο και γενικά που το πήρε.

Το βιβλίο ήταν σκατά. Το παράτησε στη μέση. Είχε κάνει το μοιραίο λάθος να εμπιστευτεί Έλληνα συγγραφέα.

από τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Ο Κόμης Φρίκουλας και η Μπατανόβουρτσα του Διαβόλου", διάβασε το δωρεάν εδώ

19.12.13

Party Animals 29

Στην εκπομπή ετούτη αφιερώσαμε τα τελευταία 10 λεπτά στον καλύτερο τετράποδο φίλο που είχαμε ποτέ.
Όλη η εκπομπή στην ουσία είναι δική του αλλά στα τελευταία τρία κομμάτια μπορούμε να νιώσουμε τις πατουσίτσες του στο κεφάλι μας.Θα τον θυμόμαστε με αγάπη..

http://www.mixcloud.com/papoutsch/party-animals-29/



16.12.13

Λιούρι.




            https://www.youtube.com/watch?v=SGQMEK1RHrk

https://www.youtube.com/watch?v=8dCWFOpwVzA

                             





12.12.13

party animals 28

8.12.13

party animals 27

28.11.13

Party Animals (26)

Aκούστε τη,καλή ειναι.

http://www.mixcloud.com/papoutsch/party-animals-26/


21.11.13

Party Animals 25

18.11.13

quiz


βρειτε τον Στελιο Παπαγρηγοριου μεσα στο πληθος και κερδιστε εντελωε δωρεαν τα γυμνα τρολ!



15.11.13

Παρουσίαση στον Ιανό - Στέλιος Παπαγρηγορίου - Οι Σημαίες δεν ανεμίζουν τη νύχτα - Γυμνά Τρολ - 13/11/13



Η παρουσίαση πήγε χάλια, δεν είχε κόσμο, κάτι τυχαίοι τρώγανε πιο δίπλα κάτι σάντουιτς και μας κοιτούσανε που λέγαμε κάτι στα μικρόφωνα. Περάσαμε πολύ όμορφα όμως και περιμένουμε να πάμε στους Growlers με το Γιώργο.

Στέλιος Παπαγρηγορίου (εγώ είμαι στις φωτογραφίες με την Ηρώ και τον Μπαμπασάκη)

11.11.13

Human Thymics Psycho Shit Rehearsal - 1.Money - 2.There Is a He in She



- Are You Pregnant?Session





1.



                                          2.

7.11.13

γυμνά τρολ out now νεφέλη 2013

ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΚΟΠΡΟΛΑΓΝΕΙΑ

Μπράβο στη κυβέρνηση και στους υπηρέτες της,γνωστοί και σαν ΜΠΑΤΣΟΙ ή ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ή ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. Μπράβο φυσικά και στους ανάπηρους μυαλού που τους ψήφιζαν όλο αυτό το καιρό και τους ψηφίζουν ακόμα και τώρα (βλ. 100 χρονών μαλάκες, που δε βλέπουν ούτε ακούν, αλλά μόνο κράζουν, δηλαδή οι γνωστοί σε όλους μας ΜΙΖΕΡΟΙ "άνθρωποι").
Τελικά όλοι αυτοί είναι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού "μας", και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι πλέον η περίφημη επανάσταση πήγε περίπατο, πριν ακόμα έρθει (έστω και στα χαρτιά). Αυτό γιατί πολύ απλά ένα εκατομύρριο νέοι, την έκλασαν για έξω.Και αναρωτιέμαι! Με αυτούς τους κοπρολάγνους θα γίνει η "αλλαγη" (μη χέσω!!)? Είναι γνωστοί για τις προτημήσεις τους. Περιμένουν να τους χέσουν στα μούτρα, να τα καταπιούν, μετά να τους κατουρίσουν και τέλος να τους χύσουν "τυριά", μιας και απ'ότι φαίνετε δε γαμάνε και γαμάνε με το κώλο.
Η κοινωνία αυτή που θέλουν να πασάρουν, δεν είναι άλλη από μια κοινωνία όπου οι κάτοικοί της θα είναι τα γνωστά pets στα Σαδό.Δεμένα με αλυσίδες και σχοινιά, που δε θα μπορείς να εκφέρεις τηξ γνώμη σου(γιατί είσαι pet) και θα είσαι υπό το βλέμα της Mistres.
Μπράβο και σε όλους εμάς που κράζουμε και γινόμαστε. το ίδιο μίζεροι, αντί να τους πάρει ο Διάολος τη μάνα!
Μπράβο!
Τελικά είμαστε όλοι μικροαστοί. Σχολείο, δουλεία-δουλία, οικογένεια-μιζέρια-φασαρία, θάνατος!
Κατά τ'άλλα είμαστε και πολύ γαμάτοι. i phone, i mac, i pont (και όχι i pod, γιατί είμαστε και πόντοιοι), i gamisou re malaka!

Party Animals 24

31.10.13

party animals το νουμερο 23

25.10.13

ελληνική δισκοθήκη κάτι - lsd - ανάποδος

εντελαμαγκέ κάτι
ανάποδος κόκοτας
ανάποδος κονιτοπούλου κάτι - αναβίωση '70'ς
καρβέλας lsd πιάνο
παιδιά πάτρας κάτι μεσκαλίνη

24.10.13

Party Animals 22

17.10.13

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ (2012)



Η προσπάθεια που καταβάλει ένας νυχτερινός υπάλληλος
ξενοδοχείου να παραμείνει ξύπνιος και ζωντανός κατα τη διάρκεια της απαιτητικής και κουραστικής του βάρδιας.

Μια ταινία του Στέλιου Παπαγρηγορίου 

                    


Party Animals -21-

15.10.13

Human Beans rehearsal




Οι Human Beans είναι ένα συγκρότημα απο το Ηράκλειο τσι Κρήτης.Το μυστικό της τεράστιας επιτυχίας τους μάλλον έγκειται στα προιόντα που παράγει η Κρήτη τα οποία οι Ηuman beans καταναλώνουν με μεγάλο ζήλο.
Στην αρχή η δημιουργία του συγκροτήματος ήταν πολύ δύσκολη,καθώς όλα τα μέλη είχαν διαφορετικά ακούσματα μεταξύ τους και όλοι ήθελαν να υπερισχύσουν με την αποψή τους.
Γιατί αν κάτι χαρακτηρίζει τους Έλληνες και δη τους Κρητικούς είναι το πείσμα και η λεβεντιά τους.

Οι Human beans έχουν έναν ψυχεδελικό χίπστερ με μουστάκι στη κιθάρα και τα δεύτερα φωνητικά που γράφει τη μουσική αλλά και τους στίχους.
Το όνομα αυτού Στέλιος ή Σ(τέλειος) όπως του αρέσει να συστήνεται.Ο Στέλιος τον ελεύθερο του χρόνο  πειραματίζεται με ζάναξ και σκόρδο.

Στα πλήκτρα βρίσκεται η φίλη του Στέλιου η Ηρώ που μπήκε στο συγκρότημα με μέσο.

Στα ντραμς συναντάμε τον άνθρωπο αράχνη Αντώνη γνωστό και με το κωδικό όνομα "Τάμπι".
Ο Τάμπι γεννήθηκε για να παίζει μουσική και αυτο θα κάνει μέχρι να πεθάνει,αν πεθάνει ποτε.Τον ελεύθερο χρόνο του ακούει surf μουσική και χορεύει σαν παλαβιάρης.

Στα φωνητικά είναι ο μάλλον αδιάφορος Γιώργος.

Το μπάσο έχει αναλάβει ο Βαγγέλης
 ή Basserton αν προτιμάτε.
Μετά απο παρακάλια των υπολοίπων μελών του συγκροτήματος ο θρυλικός Βasserton αποφάσισε 
να δώσει λίγη απο τη μαύρη μαγεία του σ΄αυτό το ευλογημένο σχήμα.
Ο Basserton τον ελεύθερο χρόνο του ακούει black metal
και καίει εκκλησίες.





                                    


14.10.13

Are we civilized?Yes we are



10.10.13

Party Animals 20

1.10.13

Ζωή σε μας











    Περίτρανα ο Τσαούσης έλουζε το κηπουλάκι του στο πατρικό του σπίτι σταγόνα τη σταγόνα, τα κομπρεσέρια τα ξένα αντηχούσαν μέσα στο θολό πρωινό, σήμερα φυσούσε ένας νοτιάς κίτρινος, ότι πρέπει καιρός για ποδόσφαιρο σε καμιά αλάνα σκέφτηκε ο Τσαούσης, ο πάντα αθλητικός τύπος ανθρώπου της πόλης, οι αλόες είχαν ψιλοκοκκινήσει γιατί τις πολυπότιζε και το είχε κόψει τώρα το πολύ νερό, έσκαψε το χώμα με το σκαπετάκι ν' αναπνεύσει το χώμα και ύστερα να φυτέψει, όταν έπαιρνε την άδεια από τη δουλειά και θα είχε χρόνο να ασχοληθεί, μερικά λαχανικά, δεν ήξερε ακόμα τι όμως, πάνω κάτω είχε στο μυαλό του τι.
    Έπρεπε τώρα δα να φάει τίποτις, να σταθεί γιατί μετά δούλευε, και δούλευε στον καπιταλισμό μέσα, σαν μύγα ένιωθε γιατί δεν είχε δύναμη να αντισταθεί ο κακόμοιρος μόνος του απέναντι στο θεριό που το λέγανε καπιταλισμό, τι άλλο να κάμει όμως, πήγαινε στη δουλειά και έκανε τον Κινέζο και το Βέγγο και άμα μπόραγε πήγαινε και σε καμιά πορεία να υποστηρίξει τα πιστεύω του. Ξενέρωνε πολλάκοις βεβαίως όμως και με το παραπάνω γιατί αυτός ο "ωχαδερφισμός" (πρόσφατα την έμαθε τη λέξη  στο YouTube και ήταν περήφανος σαν γύφτικο σκεπάρνι) του έσκιζε τα σωθικά και τον έκανε να έχει τύψεις, κοίταζε τη μουράκλα του στο καθρέπτη του μπάνιου και φτυνότανε γιατί ήτανε ανίκανος ν' αντισταθεί.
    Πήγε μέσα και έφτιαξε ένα σάντουιτς με σαλάμια και τυριά, κάπνισε ένα ταπεινό τσιγάρο στριφτό και έπιασε να ντύνεται να πάει στη φωλιά του κούκου πάλι για δουλειά.
     Που θα πάει, σκέφτηκε, θα ρχότανε εκείνη η μέρα η ιερή,
     Που θα πάει, θα ρχότανε, κι όταν ερχότανε, ουυυ,
     Το έλα να δεις θα γινότανε, το έλα να δεις!
     Στο χέρι μας είναι ρε παιδιά..στο χέρι μας, σκέφτηκε ο ταπεινός Τσαούσης και χάδεψε το κεφάλι του σκύλου του, απαλά και τρυφερά.

30.9.13

eXistanZe-little joy(θελει γυαλια 3δ)


WE HAVE A SARCASTIC MOOD AND SOME KIDS ARE PLAYING THE GUITAR AND WE WATCH THEM PLAY BY STELIOS PAPAGRIGORIOU


ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Mε λένε Πορδέλιο και είμαι ειρωνιομανής.
Ειρωνεύομαι ξεδιάντροπα οποιοδήποτε βρεθεί στο διάβα μου γιατί πολύ απλά μπορώ και θέλω να το κάνω.
Έχω τόσο μεγάλη δύναμη,νοητική και μυική,που δεν με σκιάζει φοβέρα καμμιά.Μπορώ να αναμετρηθώ με τους πάντες και να μην χάσω ποτέ,ούτε το θάρρος μου,ούτε την υπομονή μου,ούτε το μάτι μου.

Mε λένε Πορδέλιο και είμαι ειρωνιομανής.
Ειρωνεύομαι ξεδιάντροπα οποιοδήποτε βρεθεί στο διάβα μου γιατί πολύ απλά μπορώ και θέλω να το κάνω.
Έχω τόσο μεγάλη δύναμη,νοητική και μυική,που δεν με σκιάζει φοβέρα καμμιά.Μπορώ να αναμετρηθώ με τους πάντες και να μην χάσω ποτέ,ούτε το θάρρος μου,ούτε την υπομονή μου,ούτε το μάτι μου.

Mε λένε Πορδέλιο και είμαι ειρωνιομανής.
Ειρωνεύομαι ξεδιάντροπα οποιοδήποτε βρεθεί στο διάβα μου γιατί πολύ απλά μπορώ και θέλω να το κάνω.
Έχω τόσο μεγάλη δύναμη,νοητική και μυική,που δεν με σκιάζει φοβέρα καμμιά.Μπορώ να αναμετρηθώ με τους πάντες και να μην χάσω ποτέ,ούτε το θάρρος μου,ούτε την υπομονή μου,ούτε το μάτι μου.


29.9.13

οτι να μαι

 Δεν είσαι εσύ για μένα.
Εμένα το μουνί μου κατουράει κονιάκ 12 αστέρων,δεν είσαι εσύ γι'αυτά.Όμως να μείνεις το οτι δεν γουστάρω εσένα δεν σημαίνει πως δεν γουστάρω και τα σάλια σου.Αυτά τα θέλω γιατί καμμια φορά δεν γουστάρω και μένα την ίδια και χρειάζομαι μερικούς μαλάκες να συντηρούν την γλυκιά μου ψευδαίσθηση.

Δεν είμαι εγώ για σένα.
Εγώ κατουράω πράσινο τσάι και το κυριλίκι δεν μου πάει.Σε ψευδαίσθηση ζώ κι εγώ τριαλαλί τριαλαλό.


               

19.9.13

party animals 19

12.9.13

Robbie Basho

8.9.13

ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ

Θέλω μια γκόμενα ξυνή.Να με βλέπει και να φτύνει στα μπούτια της.Nα λέει "που σε βρήκα εσένα ρε μαλάκα" και "καμμενη η ώρα και η στιγμή που σε συνάντησα".Θέλω μια γκόμενα να την κυνηγάω κι εκείνη να τρέχει και να φεύγει.Nα μην ξέρω αν θα την δώ,αν θα την ξαναδώ ποτέ,να την εχω γκόμενα αλλα αυτή να μην με έχει γκόμενο.
Δεν νομίζω να ζητάω πολλά..

Θέλω ένα γκόμενο να μην μου δίνει σημασία.
Να τον παρακαλάω να πάμε βόλτα και 
εκείνος να πίνει μπάφους και να παίζει pro.
Να του μιλώ γλυκά κι αυτος να ροχαλίζει.
Θέλω να είναι ανεύθυνος,προκλητικός και βίαιος.
Κάτι σαν τον Ανέστη Βλάχο αλλά να παίζει και pro.

Θέλω να δουλεύω πολλές ώρες.M'αρέσει η δουλειά γιατί δεν σκέφτομαι.Δεν μ'αρέσει να σκέφτομαι και νομίζω σε κανέναν δεν αρέσει.Eξάλλου έχουμε τόσο κόσμο να σκέφτεται για μας.

Θέλω ενα μεγάλο σπίτι για να χωρέσει εμένα,εσένα,τον εγωισμό μου,τον δικό σου και τα σκατένια παιδάκια μας.Ενα μεγάλο γκαράζ για να χωράει το μεγάλο μου αμάξι και ενα μεγάλο δονητή άλλα δεν θα πώ γιατί.

Θέλω μια καθαρή Ελληνική γειτονιά.Χωρίς ζώα και ανθρώπους,μόνο με Έλληνες.Να μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε με ανοιχτά τα παραθυρά μας και ξεκλείδωτες τις πόρτες μας χωρίς να φοβόμαστε πως θα εισβάλουν στο σπίτι μας και θα μας γαμήσουν την Παναγία.

Βοήθειά μας.


5.9.13

ΕΝΤΕΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥ ΡΟΚ

party animals 18
                                       
http://www.mixcloud.com/papoutsch/party-animals-18/

31.7.13

Isis M - Sea Pictures (live Athens 17/2/13)

20.7.13

Boredoms- Heart

12.7.13

«Η ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ-ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ BRAZIL TOY TERRY GILLIAM (Ή ΠΙΝΩΝΤΑΣ ΤΣΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩΝΤΑΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΠΛΟΙΟ)»


                                                                                  στέλιος παπαγρηγορίου




1. Αυτό εδώ είναι η θέα λίγο αριστερά. Είναι το ταμείο και κάτι πράγματα με φωτάκια. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη φωτογραφία. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τα φωτάκια και η καρέκλα αριστερά που μοιάζει με κάτι που θα μπορούσε να βρίσκεται σε διαστημόπλοιο ή σε ιατρείο. Αυτός ο φοίνικας δεν είναι μάλλον φοίνικας αλλά κάτι άλλο που μοιάζει με φοίνικα. Τα πράσινα φωτάκια μου δίνουν αίσθηση αεροδιάδρομου σε ταινία του Μπρους Γουίλις με χιόνια και αίμα. Τα δύο τεράστια μπουκάλια στα δεξιά στο βάθος είναι σουρεαλιστικά και περιέχουν μάλλον αλκοόλ που σερβίρεται μόνο του, δεν ξέρω γιατί σερβίρεται μόνο του, αλλά σίγουρα τα μπουκάλια πέφτουν σαν ρομπότ και σερβίρουν τους πελάτες μόνα τους. Το σκηνικό μου θυμίζει επίσης την ταινία Back to the future, δεν θυμάμαι πια ακριβώς, ίσως εκείνη με το λαχείο στο μέλλον και τα ιπτάμενα πατίνια.


2. Αυτό εδώ είναι η οπτική γωνία μου προς τα δεξιά. Εδώ είναι και το πιλοτήριο της καφετέριας-διαστημόπλοιο. Πάνω δεξιά υπάρχουν τα κοντρόλ πάνελ της καφετέριας και από εκεί ο υπάλληλος/πιλότος κάνει κουμάντο την πορεία του σκάφους-καφετέρια. Οι επιβάτες είναι γενικά ήσυχοι σαν να έχουν πάρει πολλές δραμαμίνες και Klonopin και σίγουρα κάποιος από αυτούς είναι τυφλός. Οι οθόνες στο βάθος είναι υποχρεωτικές για όλους τους επιβάτες-πελάτες και συνδεδεμένες με bluetooth σε πιο μικρές οθόνες στην τουαλέτα και από εκεί σε ακόμη πιο μικρές οθόνες μέσα στους εγκεφάλους των πελατών-επιβατών, κανείς όμως δεν κοιτάει εκτός από εμένα και το κορίτσι δίπλα μου. Το μενού στο τραπέζι ανυψώνεται απειλητικά και χοροπηδάει και μιλάει με φωνή Justin Bieber και μας ρωτάει τι θα πάρουμε. Το μωβ-κόκκινο-μπορντώ πλαστικό πλαίσιο με τα στρογγυλά φώτα είναι τα μάτια-κάμερες του ιδιοκτήτη του διαστημοπλοίου-καφετέριας που παρακολουθεί από έναν άλλο πλανήτη που έχουν γενικά μετοικήσει πολλοί ιδιοκτήτες καφετέριας. Μόνον το ένα μάτι του ψηφιακού δέκτη του ιδιοκτήτη λειτουργεί λόγω προσωρινής βλάβης των άλλων δύο από υπερφόρτωση Αττικών έργων. Ο πίνακας τέχνης είναι στραβός και κάποιος έχει ξεχάσει μερικά άσπρα αυτοκολλητάκια από μία παλιά εκστρατεία του διαστημοπλοίου. Πίσω από τις χριστιανικές εικόνες κρύβεται ισχυρό λέιζερ-αποκωδικοποιητής-λεξικό για Ρώσους πελάτες-επιβάτες. Τα πράσινα κακτάκια πάνω αριστερά είναι καλοριφέρ από τον πλανήτη Κρύπτον που βγάζουν κρυπτονίτη σαν κέρασμα για τους πελάτες που δεν τους αρέσει ο Superman. Ο πλαστικός κίονας είναι εξάτμιση-απορροφητήρας-υγραντήρας-ηλεκτρική σκούπα-κουνουπιέρα.

3. Πιο κοντινή άποψη του πιλοτηρίου-κοντρόλ πάνελ της καφετέριας-διαστημόπλοιου. Υπάρχει και τμήμα παγωτού στα δεξιά. Μπροστά διακρίνεται το ηλιακό σύστημα Πειραιάς και πάνω περισσότερα κακτάκια κρυπτονίτη.

4. Εδώ διακρίνεται ο 4ος προτζέκτορας της καφετέριας-διαστημοπλοίου. Οι πελάτες-επιβάτες έχουν ξυπνήσει από τα 0,5 mg Xanax που έχουν καταναλώσει και περιμένουν να αποφασίσουν προς τα που πρέπει να κοιτάξουν.

5. Φωτάκια ντίσκο στο ταβάνι του τμήματος του ταμείου που αναβοσβήνουν μπλε-κόκκινο και πράσινο. Εδώ διαφαίνεται καλύτερα η καρέκλα ιατρείου στα αριστερά που μοιάζει και με μίνι μεταμοντέρνα σκάλα για νάνο-χόμπιτ-γκόλουμ πελάτη που θέλει να ανέβει κάπου, οπουδήποτε. Η καφετέρια-διαστημόπλοιο προσφέρει χιλιάδες ποτά που δεν υπάρχουν σε άλλο ηλιακό σύστημα και τα οποία φαίνονται στο βάθος, τα οποία έχουν την ιδιότητα να ανακατεύονται μόνα τους σε κοκταίηλ όταν τους το ζητήσεις.
6. Αυτό το συντριβάνι-άντρας από ψεύτικο χαλκό-πλαστικό που μοιάζει να είναι πέτρινο είναι ο βασικός κινητήρας της καφετέριας που λειτουργεί με κβαντισμό και δεν καίει καύσιμο. Ίσως (όπως μας πληροφόρησε η υπάλληλος-πιλότος) μία από τις μοναδικές πηγές ενέργειας στο ηλιακό σύστημα Πειραιάς που φτιάχνει μόνη της ενέργεια από το πουθενά και δεν την καταναλώνει ποτέ. Δίπλα διακρίνεται το τζάκι-αποτεφρωτής πτωμάτων και σκουπιδιών του διαστημοπλοίου.
7. Ο πυροσβεστήρας δίπλα από την κύρια πηγή ενέργειας της καφετέριας-διαστημόπλοιο-αποθήκης και δίπλα από τον καναπέ μας που φαίνεται να ανήκει σε κάποιον κύριο Πλ.Λουδοβίκο.
8. Ένα από τα πιο ενδιαφέρον τμήματα του διαστημικού πλοίου-καφετέριας(πρέπει να το κοιτάς με το κεφάλι γερμένο στα δεξιά για να καταλάβεις) είναι η σκάλα που οδηγεί στο πιλοτήριο και η οποία θυμίζει μπαρόκ παλάτι, post apocalyptic σκηνικό και παραδοσιακό σπίτι της Κρήτης ταυτόχρονα. Τη σκάλα αυτή για να την ανέβεις πρέπει να έχεις ειδική άδεια από τον κυβερνήτη-πιλότο-υπέυθυνο βάρδιας της καφετέριας-διαστημοπλοίου. Πίσω από το μπαρόκ φωτιστικό κρύβεται μία ξύλινη, σχεδόν μουτρωμένη καμηλοπάρδαλη λέιζερ-σκάνερ-αποχυμωτής που μοιάζει να έχει σώμα φιδιού.

9. Post-apocalyptic σκηνικό με το αγνώστου ταυτότητας φυτό που μοιάζει με φοίνικα(κεφάλι γερμένο στα δεξιά) και το λέιζερ-μάτι-προτζέκτορα. Μόνο και μόνο η λέξη "προτζέκτορας" είναι κουλ να την προφέρεις εδώ μέσα, με μία ιδιαίτερα ουδέτερη έκφραση προσώπου ζόμπι και όταν κάποιος πελάτης-επιβάτης το κάνει, κάποιος τον κερνάει κάτι.

10. Εδώ διαφαίνεται ο πιλότος-υπάλληλος της καφετέριας μαζί με τα μενού που μιλάνε με φωνή Justin Bieber και σε παρακαλάνε να τα κοιτάξεις και να παραγγείλεις κάτι εξωτικό ή κάτι απλό, δεν έχει σημασία γι’αυτά.
11. Το ταβάνι είναι ηλεκτρονικό και σε κατάλληλα ηλιακά συστήματα (όχι βέβαια σε αυτό του Πειραιά) η καφετέρια γυρνάει ανάποδα, λόγω έλλειψης βαρύτητας και οι πελάτες-επιβάτες μπορούν να χορεύουν μακαρένα στην πίστα του ταβανιού που αλλάζει χρώματα ανάλογα με τις διαθέσεις των ποδιών τους και τις μάρκες των υποδημάτων τους.
12. Εδώ έχουμε μία ευρύτερη οπτική του ταβανιού-πίστας και περισσότερων καθισμάτων ιατρείου, σβησμένα φωτάκια-τρίχες που είναι οργανικά από βιολογική μονάδα κατασκευής λαμπτήρων στο Βερολίνο και μπορείς να τα φας αν θέλεις και επίσης έχουμε θέα από το γρανιτένιο πάνελ με τα φώτα του τμήματος του ταμείου.
Επίλογος: Η εμπειρία μου στην καφετέρια-διαστημόπλοιο ήταν έντονη και το ταξίδι μου με το πλοίο από τον Πειραιά μου φάνηκε ανεπαίσθητο σχεδόν μετά από αυτό.


Ο στέλιος παπαγρηγορίου έχει γράψει τρεις νουβέλες, δύο συλλογές διηγημάτων και ένα μικρό βιβλίο με ποιήματα, τα περισσότερα από αυτά θα τα βρείτε εδώ : http://steliospapagrigoriou.blogspot.gr/.
Η τελευταία του νουβέλα με τίτλο Οι Σημαίες δεν ανεμίζουν τη Νύχτα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη.

5.7.13

Pissed Jeans - Interview with Matt

1.7.13

Urpf Lanze-The Lost Wooden Planet Script

28.6.13

"If Jesus Drove A Motor Home" Jim White Music Video

27.6.13

Art Ensemble of Chicago - No Woman No Cry

23.6.13


Στέλιος Παπαγρηγορίου

Οι σημαίες δεν ανεμίζουν τη νύχτα

εκδόσεις Νεφέλη 

Ο Κώστας Κοβαλένκο είναι αυτοφωράκιας.
Ο Κώστας Κοβαλένκο είναι πάντα πιστός στον εργοδότη του 
και μπαίνει στη φυλακή για χάρη του τα τελευταία δέκα χρόνια.
Μέχρι που το ίδιο του το αφεντικό τον πρόδωσε.
Μετά την αψυχολόγητη απόφαση του εργοδότη του και νονού 
της νύχτας της Αθήνας, τον εκ Φινλανδίας πρώην κατάδικο Μίκα 
Τανάλια, να του κόψει ένα δάχτυλο με το ψαλίδι του κλαδέμα-
τος, ο Κώστας Κοβαλένκο αποφασίζει να τον εκδικηθεί αναζη-
τώντας τη χαμένη δικαιοσύνη και το χαμένο του δάχτυλο.
Μία αιματηρή, ξέφρενη πορεία αποτυπωμένη με τη σκληρή 
γλώσσα του δρόμου, ένας αγώνας ταχύτητας χωρίς κανόνες, 
ενός ανθρώπου που, ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, γυρεύει 
μανιασμένα την ελευθερία του. Ένα αστικό νουάρ b-movie που 
το τέλος του ανατρέπει όλα τα κλισέ του είδους

δελτίο τύπου pdf.

20.6.13

party-animals-13



                                      http://www.mixcloud.com/papoutsch/party-animals-13/

7.6.13



Γούντι Άλεν 
εκδόσεις λούμπεν 2013

Οι ζωές 5 ανθρώπων στη Λυών της Γαλλίας μεταφρασμένη μέσα από το Gmail chat, το iphone, το email και το στόμα.

Είδος : Μυθοπλασία ίντερνετ, λογοτεχνία ίντερνετ.



17.5.13






Loyloy

Κάθε φορά που έκλαψα από φόβο,
    Ήταν απλά ένα λάθος που έκανα.
    [...]
   Με το άδειο σου μαξιλάρι,
   Υποσχέσου πως ο ήλιος θα βγει ξανά.
    [...]
     Είμαι κουρασμένος τώρα,
     Αγκαλιάζω τις σκέψεις του χωρίς όνειρα ύπνου,
    Το κεφάλι μου είναι άδειο,
    Τα δάχτυλα μου είναι ζεστά,
    Είμαι ασφαλής.