30.9.11
29.9.11
28.9.11
26.9.11
25.9.11
22.9.11
20.9.11
το από κάτω είναι τίτλος
ΤΥΡΙ
14.9.11
ΑΛΛΕΡΓΙΑ
και κουτσοεπινα τη ζελιτα μου,ερχεται εκεινος ο τυπος
και μου λεει:"εχω αλλεργια στη βλακεια"και αρχιζει να
φτερνιζεται.Εγω τσαντιστικα τοσο,που του γυρισα μια
γρηγορη μπουνια στο δεξι του ματι και μετα μια δυνατη
κλωτσια στο αριστερο του καλαμι.
Το βραδυ δεν μπορουσα να κοιμηθω,μες στο κεφαλι μου
υπηρχε ενα ερωτημα:"ποσο βλακας ειμαι;"
cut up #5
Το υποκειμενο δε πρεπει να αντιληφθει πως η κακομεταχειριση αποτελει σκοπιμη επιθεση ενος βαναυσου εχθρου στη προσωπικοτητα του.
Θα πρεπει να του προκληθει το αισθημα πως του αξιζει.
Αυθαιρετη και δαιδαλωδης γραφειοκρατια,ετσι ωστε το υποκειμενο να μην μπορει να ερθει σε αμεση επαφη με τον εχθρο του.
Τα βασανιστηρια δινουν το στιγμα του εχθρου και κινητοποιουν μηχανισμους αντιστασης.
Η απειλη της εφαρμογης τους προκαλει την αισθηση στο υποκειμενο πως ειναι ερμαιο.
Επιτρεποντας ετσι να αναπτυχθει ενα αισθημα ευγνωμοσυνης οταν η απειλη αυτη δεν πραγματοποιειται.
12.9.11
ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ
Οχι ψεματα παρασκευη ηταν,φορουσες μια πουα φουστα,
οχι ψεματα φορεμα φορουσες,καθοσουν απεναντι μου και
επινες καφε η μηπως επινες χυμο;
Θυμαμαι ποσο πολυ μου αρεσε να σε κοιτω να τρως την
τυροπιτα σου,η μηπως ητανε μπουγατσα;
Ειχες την τελεια κινηση,μια σπιθα στα ματια σου που μου
αναβε φωτια,τις τελειες καμπυλες
Αχ!ποσο πολυ μου αρεσες Αντζελα,
μα ποιο πολυ μου αρεσε η φιλη σου..
Ποιηματα
σαν παγος πυρομενη,
ποσοι ποθουν τα σκελια σου;
ω τζενη,oh jenny!
-william digman-
τα χερια βαλε οπισω σου
και φορα παρε τοση,
στον τοιχο απανου βροντηξε
και εχει ο θεος.Δεν εχει;
-jorge ricardo-
η λιμπιντο μου εχαθηκε,
ενα κουτι με χαπια,
στο μπλε το χρωμα του ουρανου
που φοραγες στα μαθια.
και που δεν την εζητηξα;
εψαξα περα δωθε.
στου παρισιου τα στενα
και στου σπιτιου τα ραφια.
στης ερμιονης το βρακι
στ'αγακου το μετοχι
μου λεγες εσυ να σμιξουμε,
μα γω σου λεγα οχι.
-μανωλης παπουτσακης-
προσκυνημα σαν εδωκες
στου πηγαδιου τη ραχη
γυρω χορος εστηθηκε
γυμναιων κορασιδων.
μα οταν ξεκαπελωθηκες
απο ενα μπωλ πιλαφι
γυρω σου ειδες μοναχα
τα θυμιατα,
τσι ναυτες.
-ανωνυμος-
"μεσημαιρη"
ποιηματα σου εγραφα
μια νυχτα στη ζυριχη,
την αλλα νυχτα το πρωι
απογευμα θυμιζει..
-freddy brinnerberg-
Γραμμα στη μητερα
11.9.11
10.9.11
The ACBs - Street Fighter II
το βιντεο που εψαχνα ηταν το the acbs- my face..
εξαιτιας τυχαιων γεγονοτων οπως,οτι δεν υπηρχε στο πεθαμενο utube
και οτι το street fighter II (μετα το street fighter I..) εχει γελοιο κλιπακι,
ε πειστηκα να το ποσταρω (μη εχοντας αλλη επιλογη αφου κατι ηθελα να ποσταρω..)
περα απο αυτες τις ασυναρτησιες ομως ψηθηκα να βγω με pampers τις απομενες αποκριες..ε ε?
εικοσι λεπτα
στο αυτοκινητο μου και να φευγω-"τι αρχιδι!",σκεφτηκα.
παω πισω στη δουλεια και καλω ενα ταξι,σε λιγο ηταν
εκει και με περιμενε,φτανουμε σπιτι και ο ταριφας λεει:
"ειναι πεντε ευρο και εικοσι λεπτα, αν τα εχετε",
κοιταω το ταξιμετρο και εγραφε 3.40,του δινω πεντε
ευρο και λεω με στομφο:"αυτα ειναι δεν εχω ψιλα"
τα δινω και ανοιγω την πορτα
-χα!του την εφερα του βλαχου, τιγκα στα ψιλα ειναι οι τσεπες μου!
μπηκα στο σπιτι οπου ειχα ηδη φαει και χωνεψει
Ένα πράσινο μάνατι με κόκκινα, κάπως αλοίθωρα μάτια που δεν μπορεί κουνήσει καλά το δεξί του χέρι-πτερύγιο
9.9.11
το σώμα που διαλύεται.
8.9.11
Garth Marenghi's Darkplace
7.9.11
4.9.11
3.9.11
cut up #2
Εκρηξεις υλης θρυμματιζονται στο ψυχρο διαστρικο κενο,
περιπλανιουνται ως κοσμικη σκονη,
αφηνοντας πισω τους ενα αδειανο κορμι.
Αλανια του κοσμου σε μια βροχη ανακατεμενη με αιθαλη.
Κεραιες τηλεορασεων υψωνονται σε εναν ουρανο διχως νοημα.
Σε σπιτια που αντιστεκονται στη ζωη.
Οι μονοι που προσφερουν οτιδηποτε ειναι οι νεοι,
και αυτοι δεν παραμενουν νεοι για πολυ.
Τα νεκρωμενα συννορα διαγραφονται απο τα μπαρ.
Στατικος τρομος της λατρειας,
απλωνεται μεχρι τα σεληνιακα τοπια των ερημων.
Το κακο καραδοκει.
Οι μπατσοι δε λειπουν ποτε: καλοζωισμενοι πολιτειακοι μπατσοι κολεγιων,
με απολογητικα λογυδρια που τα εχουν μαθει ποιημα,
ηλεκτρονικα ματια που ζυγιζουντο αμαξι και τις αποσκευες σου,
τα ρουχα σου και το προσωπο σου.
Μπατσοι των μεγαλουπολεων με πολιτικα που γρυλιζουν σα σκυλια,
γλυκομιλητοι σεριφηδες της επαρχιας με γερικα ματια,
ξεθωριασμενα σαν πολυφορεμενο πουκαμισο,
οπου μεσα τους ομως καραδοκει κατι απειλητικο.
cut up #1
Ψηφιδωτα απο πεταμενες εφημεριδες.
Το μωρο της μελαγχολιας πεθαινει απο υπερβολικη δοση χρονου.
Τρεμαμενα πρεζακια βριζονται τσιριζοντας,
χωρις κανεις τους να ακουγεται στον ορυμαγδο των κομπρεσερ.
Πλησιαζουν ιχνηλατωντας την συχνοτητα μου.
Μωσαικο απο αγρυπνες νυχτες που στεκομουν εξω απτον εαυτο μου.
Αοσμα κενα σοκακια,
εκει που δεν υφισταται ζωη,
παρα μονο η αγρυπνη και αχρωμη παρουσια του θανατου.
Τιποτα στον οριζοντα.
Μεταβολες στη φυσιολογια.
Εξαλειψη του ανθρωπινου περιγραμματος.