17.7.12



Οι κυκλοθυμικοί



Δεν ήξεραν εαν η πραγματικότητα ήταν η Κόλαση ή εαν η Κόλαση ήταν η πραγματικότητα. Αυτά ακούγονται σαν λόγια τεράστια, σαν λόγια που κάποιος πρέπει να τα θυμάται αλλά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από δύο αντίστροφες σκέψεις που έγιναν μία νύχτα μέσα σε μία τουαλέτα, πάνω από έναν νιπτήρα, κοιτώντας έναν καθρέπτη. Έτσι κι αλλιώς δεν συμπαθούσαν τα λογοπαίγνια από ανέκαθεν. Το σκυλάκι το είχαν βρει σε ένα σκουπιδοτενεκέ μισοπεθαμένο. Τώρα  το σκυλάκι είχε μεγαλώσει, είχε δυναμώσει αλλά δεν πολυάκουγε. Είχαν αποφασίσει πως η πραγματικότητα αποτελούνταν από επαναλαμβανόμενα συμβάντα αμφιβόλου ηθικής υπόστασης ή ακόμα και υλιστικής υπόστασης. Πίστευαν πως αυτό που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονταν ως το κοινώς αποδεχτό σύμπαν για εκείνους δεν ήταν τίποτε παραπάνω απο μία μαεστρικά φτιαγμένη ψευδαίσθηση που ο καθένας την αντιλαμβανόταν διαφορετικά και μέσα από το δικό του εγκεφαλικό καλειδοσκόπιο, τοποθετώντας την μέσα στον κοινό για όλους χώρο και χρόνο. Φυσικά το σκυλάκι είχε κι εκείνο τις δικές του σκυλίσιες σκέψεις και ανάγκες αλλά αφού φυσικά δεν μπορούσε να εκφραστεί με λόγια, συνεχώς τους έτρωγε τα παπούτσια, τις κάλτσες και τα έπιπλα ως μία ελάχιστη ένδειξη επικοινωνίας. Ο καθένας είχε τα δικά του προβλήματα και ο καθένας είχε το δικό του ξεχωριστό γέλιο να προσφέρει. Προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να παραμείνουν αληθινοί απέναντι στους γύρω τους και απέναντι (κυρίως) στους εαυτούς τους. Έργο δύσκολο και επίπονο, συνεχές και ψυχοφθόρο. Το σκυλί ήταν πάντα χαρούμενο και δεν κρατούσε ποτέ μούτρα σε κανέναν τους, ήταν ο εαυτός του πάντα χωρίς να καταβάλει καμία απολύτως προσπάθεια. Ήταν η ψυχή τους αλλά ενδόμυχα το ζήλευαν γιατί εκείνο δεν είχε βάλει ποτέ όρους στην αγάπη του προς τα αφεντικά του. Ζούσαν όλοι μαζί σε ένα τεράστιο σπίτι στην εξοχή. Δεν περίμεναν τίποτα, απλά ζούσαν εκεί ειρηνικά και όμορφα. Μια μέρα το σκυλάκι δεν ξαναγύρισε στο σπίτι. Το περίμεναν ένα μήνα. Όταν είδαν πως το σκυλί δεν θα ξαναγυρνούσε ποτέ, αποφάσισαν να το διαλύσουν. Ο καθένας πήρε το δρόμο του. Υποσχέθηκαν όμως ο ένας στον άλλο πως κάποτε θα ξαναέσμιγαν. Ακόμη τίποτα όμως.

4 σχόλια:

  1. πολυ καλο αξιζει και σχολιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αισθανομαι επικινδυνα περηφανος για το σχολιο σου φιλτατε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλογραμμένο μα αφελές. Το σκυλί δεν έχει νοημοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λαθος σε βρισκω καλέ μου φίλε 1451.
      Μια χαρά νοημοσύνη έχουν τα σκυλάκια
      και κυρίως τα κόλει
      http://www.tovima.gr/science/article/?aid=282949

      Διαγραφή