ΚΟΜΠΟΛΟΙ

O Μιχάλης είναι μονίμως χαλαρός.Μου τη σπάει ο μαλάκας.Πάντα είναι με τσιγαράκι στο στόμα και κομπολογάκι στα χέρια,αράζει στις πλατείες και στα καφενεία και δεν τρέχει και τίποτα.Καμιά φορά σμίγουμε σε παρέες και σε γλέντια και είναι ο πρώτος καλαμπουρτζής.Λέει ανέκδοτα και κάνει διάφορες μιμήσεις ζώον και διασημοτήτων.Είναι πολύ καλός στις μιμήσεις.Ιδίως των ζώον.Μας είπε μια φορά ένα ανέκδοτο  με έντεκα ελέφαντες που έπαιζαν ποδόσφαιρο με έντεκα μαιμούδες και στο τέλος οι μαιμούδες διαμαρτυρήθηκαν για σκληρό παιχνίδι.Τι γέλιο θεέ μου! 
Μια μέρα πήρα τον Μιχάλη τηλέφωνο τον χρειαζόμουν για ένα πολυ σοβαρό λόγο.Τον πήρα να τον ειδοποιήσω οτι θα πάω απο το σπίτι του.Ξαφνιάστηκε λίγο.Πολύ λίγο.Είπαμε,ο Μιχάλης είναι χαλαρός.Όταν έφτασα εκεί,βρήκα τον Μιχάλη παρέα με ένα φίλο του.Τον Στέλιο.Καλό παιδί φαινόταν αλλά δεν τον είχα ξαναδεί και ήμουν λίγο επιφυλακτικός.
-Τι έγινε ρε Τασούλη,πως κι'απο δώ; Με ρωτά.
-Δε με λένε Τάσο,σε πήρα τηλέφωνο και σου είπα οτι θα έρθω.Του απαντώ.
-Ναι το θυμάμαι,τι θές;
-Λοιπόν Μιχάλη δεν θα σε ενοχλούσα αν δεν είχα λόγο.Έχω ακούσει ότι διαθέτεις μια πλούσια συλλογή από κλεμμένα κομπολόγια και θέλω να την δω γιατί χάνω ένα κίτρινο κομπολόι κειμήλιο από τον παππού μου και πολύ φοβούμαι πως είναι στα δικά σου βρωμόχερα!
Του είπα νευριασμένα γιατί είχα φάει τον κόσμο να βρω το γαμημένο το κομπολόι ως που θυμήθηκα ότι ένα βράδυ το κρατούσα μαζί μου σε ένα γλέντι που είχα πάει και ήταν εκεί και  ο Μιχάλης.Έλεγε ανέκδοτα ως συνήθως.Κάποια ήταν καλά,ιδίως ένα με τον Bruce Lee που βρήκε ένα λυχνάρι και ζήτησε στο τζίνι μια γυναίκα με ανόμοιο στήθος.
-Μακελειό με κλεμμένες χάντρες.Eίπε ο Στέλιος.Ο φίλος του Μιχάλη.
"Τι τύπος"σκέφτηκα.
-Εντάξει ρε Τασούλη μάλλον εγώ το έχω αλλά δεν το έκλεψα ρε φίλε απλώς μου ξέμεινε στα χέρια.
-Καλά εντάξει,πήγαινε να το φέρεις.
Όση ώρα έλειπε ο Μιχάλης δεν μίλησα καθόλου.Σκεφτόμουν το θερμοσίφωνο στο σπίτι.Δέν ήμουν σίγουρος οτι το είχα κλείσει.
Ο Στέλιος κάπνιζε ένα τσιγάρο και έκανε κυκλάκια.
Ο Μιχάλης έφτασε με το κομπολόι μου.
-Αυτό είναι;
-Ναι αυτό.
-Αν το ήξερα ρε φιλαράκι οτι είναι δικό σου θα σου το έλεγα οτι εγω το έχω.Σόρυ,αν μπορώ να κάνω κάτι για να πατσίσουμε πές μου.
Ο Στέλιος με κοίταξε σαν να περίμενε να του ζητήσω κάτι ταπεινωτικό. 
-Oχι ρε Μιχάλη,δεν θέλω κάτι,μακρυά τα χέρια σου απο τα πραγματά μου.Αυτό μόνο.
Όταν γύρισα σπίτι,είδα ανακουφισμένος πως ο θερμοσίφωνας ήταν κλειστός. 
Έκανα να πάω σε γλέντι κάνα δυό μήνες απο τότε.Είχα ξενερώσει.Πήγα σε ένα τον Σεπτέμβρη.Χωρίς το κομπολόι μου.Ήταν εκεί και ο Μιχάλης.Είχε αφήσει μουστάκι.Σαν μαλάκας ήτανε.

Tweet