Γενέθλια με ιγμορίτιδα στη ταράτσα

Σήμερα είναι Πέμπτη. Είναι νύχτα και ο Λάρρυ θέλει να πέσει από τη ταράτσα της πολυκατοικίας του μπας και γλιτώσει από τον εαυτό του.

Μια αχανής, ξεραμένη, ερημωμένη, κολασμένα ζεστή και κολλώδης περιοχή πιάνει χώρο μέσα στο στήθος του.

Είναι ένας βάλτος από σκατά και θανατηφόρα κουνούπια φορτωμένα με μιας καινούριας μορφής ελονοσίας που δεν γιατρεύεται.

Τι έχει πάθει;

Τόσο αδειασμένος και εγκαταλειμμένος από το ίδιο του το κεφάλι. Ο Λάρρυ είναι μια άσπρη, άδεια, μουχλιασμένη νταμιτζάνα που ζέχνει ταγκίλα από το παλιό λάδι, ξεχασμένη σε ένα παλιό ελαιουργείο εδώ και δέκα χρόνια.

Τι ζητάει από ετούτο δω το παράξενο πράγμα, τη ζωή;

Μακάρι να ήξερε, γαμώ τη κοινωνία και γαμώ το μυαλό του.

Ο Λάρρυ δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα.

Τελικά αναβάλλει τη βουτιά από τη ταράτσα για αύριο.

Να πιεί μια μπύρα ή να ανάψει ένα πούρο;

Τα κάνει και τα δύο.

Τα κεράκια τα έφαγε κι έκαψε τη τούρτα.

Ξέχασε όμως να κάνει μια ευχή.

Ίσως κάποτε να έβρισκε το κουράγιο να πηδήξει.

Προς το παρόν γιορτάζει την απάθεια και την άγνοια του μετά από τη τέταρτη αποτυχημένη προσπάθεια να φουντάρει.

Χρόνια πολλά σκατιάρη!

*

Ο σκύλος έκανε εμετό στο χαλί και μου τελειώσανε τα υπνωτικά χάπια

Χίλιες βελόνες τρυπούν αυτό το κορμί...

Πήγα να ξεκινήσω έτσι αυτό εδώ το ποίημα αλλά μου φάνηκε  μαλακία.

Αυτό που ήθελα να πω είναι πως δεν πρέπει να μπλέξεις με μία γυναίκα που μπορεί να σε τρελάνει και πως όποιος απαρνιέται τον εαυτό του για να γίνει κάτι άλλο είναι μαλάκας.

Επίσης αυτό που ήθελα να πω είναι πως δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους (συγγενείς, αγνώστους ή φίλους)

Γι’ αυτό αποφεύγω συστηματικά τα λεωφωρεία, τα αεροπλάνα και τους δημόσιους χώρους.

Προς το παρόν αυτά ήθελα να πω

Ίσα, ίσα

Για να μπορέσω να κοιμηθώ.

Υ.Γ. κατούρησα μέσα στα παπούτσια σου για εκδίκηση πριν πάω για ύπνο

στέλιος παπαγρηγορίου -  η φύση θέλει να μας σκοτώσει - εκδόσεις λούμπεν 2013 - διάβασε το στο σκριμπτ ρε κάβουρα.

Tweet