Sleep. 

Προσποιήσου ότι έλαβες αυτό το μήνυμα από το υπερπέραν.
Δεν υπάρχει πουθενά ζωή, αέρας, τοίχοι, τύχη,
είσαι μόνη σου, φοράς πυτζάμες,
όλα είναι τόσο μαλακά μαλάκα, καλυμμένα με αυτό το απαλό ύφασμα που τόσο σ’ αρέσει,
τα λιγοστά έπιπλα έχουν γεύση βατόμουρο,
σκουντουφλάς παντού, γλύφεις τα πάντα,
ακόμη και τα τζάμια στα αιωρούμενα παράθυρα που υπάρχουν απλά
για να δημιουργούν την ψευδαίσθηση του μέσα και του έξω.
Περνάς την ώρα σου πέφτοντας πάνω στα πράγματα επίτηδες,
με ένα σάλτο πέφτεις στο ταβάνι κι από ‘κει εκσφενδονίζεσαι στο κρεβάτι σου.
Όλα τινάζονται στον ανύπαρκτο αέρα σε αργή κίνηση,
τα μαξιλάρια, το σεντόνι, τα παπλώματα, και πέφτουν πάνω σου και σε σκεπάζουν.
Γλύφεις για μια στιγμή το ξύλινο προσκέφαλο,
μια τελευταία γουλιά βατόμουρο πριν να σε πάρει ο ύπνος.
Αύριο θα ξυπνήσεις νομίζοντας ότι τα ονειρεύτηκες,
όμως όλα θα έχουν γίνει στ’ αλήθεια, πρέπει να με πιστέψεις.
Απόδειξη άλλη δε θα ‘χω, θα αναγκαστείς να γλύψεις το κομοδίνο.
Όμως αυτό θα γίνει αύριο. Τώρα κοιμήσου…

Tweet