3.2.14

Φαβορίτες


                          

Oταν ήμουν μικρό και αμούστακο παιδί,
βιαζόμουν να μεγαλώσω και να βγάλω τρίχες στη φάτσα μου.
Πιο πολύ γι'αυτο ήθελα να μεγαλώσω,για τις τρίχες.Οχι για τα τσιγάρα,τα ποτά και τα ξενύχτια αλλά για τα μούσια.

Μούσια και φαβορίτες φάνταζαν τόσο ωραία και κούλ και γαμάτα που δεν έβλεπα την ώρα να ανοίξουν οι πόροι του δερματός μου και να βγούν απο 'κεί άγριες μαύρες τρίχες για να μοιάζω σαν χαρακτήρας από γουέστερν.

Δυστυχώς δεν κατάφερα να βγάλω τρίχες στο πρόσωπο στο δημοτικό αλλά ούτε και στο γυμνάσιο,πέραν απο ένα μικρο μουστάκι,κατι τρίχες δηλαδή που τις ξύριζα γιατί φαινόμουν σαν μαλάκας άλλα με θυμάμαι απο τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου να έχω μακρυές και μαγκιόρικες φαβορίτες που μαρτυρούσαν τις ροκ διαθέσεις μου.Ροκ απο φαβορίτα.

Οι φαβορίτες μου παρ'όλα αυτά ήταν συχνά πυκνά 
αντικείμενο σχολιασμού ή και χλευασμού 
ενώ δεν έλειπαν και οι παρομοιώσεις με γνωστούς φαβοριτέους οι οποίοι άλλαζαν καθώς περνούσαν τα χρόνια.
Στο γυμνάσιο με φώναζαν Κόκοτα,στο λύκειο έγινα ο Έλβις,
ενώ όταν πια μεγάλωσα κι'άλλο και έπιασα δουλειά σε βιντεάδικο έγινα ο Wolverine.

Εντάξει δε λέω,ωραίοι τύποι και οι τρείς(λέμε τώρα) αλλά μου την έδινε κάθε φορά που κάποιος μαλάκας έκανε θέμα την εμφανισή μου και αστειευόταν με αυτό το θεμα.

Μία περίοδο η ψυχολογική πίεση που αισθανόμουν ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισα να αποχωριστώ τις αγαπημένες μου φαβορίτες.
Άρχισα να πιστεύω πως ο κόσμος με κοιτούσε και γελούσε εξαιτίας τους και πως έμπαινα σιγά σιγά στη λίστα των πιο γραφικών ανθρώπων του Ηρακλείου,μιας πόλης με πολλούς γραφικούς ανθρώπους και πολλές λίστες.

 Έτσι έγινε λοιπόν,ξύπνησα μια μέρα το πρωί και πρίν προλάβω καν να πιώ το καφέ μου πήρα το ξυράφι και με δυό απότομες κινήσεις εξαφάνησα το σήμα κατατεθέν μου.Οταν σήκωσα το βλέμμα μου και είδα στον καθρέφτη το αποτέλεσμα απογοητεύτηκα.Ένιωσα χειρότερα απ'ότι πρίν.
Ήθελα να μπήξω ξυράφια στα μάτια μου και να μην βγώ απο το σπίτι μέχρι να ξαναβγούν οι φαβορίτες.
Τόσο πολύ ξενέρωσα.
Οι φαβορίτες για μένα ήταν η φάση μου,
ότι είναι το μουστάκι για τον
Στέλιο Παπαγρηγορίου ή 
η αφάνα για τον Buzz Osborne.
Πώς μπόρεσα να τις προδώσω έτσι;

Συνειδητοποίησα πως είμαι τελείως μαλάκας που αφήνω τον κόσμο να με επηρεάζει ετσι,εξάλλου όλοι εκείνοι που μου την έλεγαν ήταν σαν ανάποδα γαμώτα.Tις φάτσες τους τις είδανε πριν έρθουν να μου μιλήσουν εμένα;

Άρχισα να προκαλώ μεγαλύτερο πρόβλημα στον εαυτό μου από αυτό που μου είχαν προκαλέσει όλα εκείνα τα χρόνια οι (α)διάφοροι σχολιαστές των φαβοριτών μου.

"Γιατί το έκανα αυτό;" "Πως θα βγώ έτσι γυμνός στην κοινωνία τώρα;"Σκεφτόμουν.

Πήγα στη δουλειά σαν την βρεγμένη γάτα.Κανείς όμως δεν έδειξε να καταλαβαίνει οτι κάτι λείπει απο το προσωπό μου,κανείς δεν σχολίασε τίποτα.Εκεί είναι που τα πήρα τελείως.

"Πείτε κάτι ρε μαλάκες,έχω φάει τόσες ώρες σκεπτόμενος τι θα απαντήσω οταν κάποιο καθίκι θα μου μιλήσει για τις φαβορίτες και δε λέει κανείς τίποτα;!'Aντε και γαμηθείτε!"Σκέφτηκα.


Οι μέρες που περάσανε μέχρι να ξαναβγούν οι τρίχες μου με βοήθησαν να καταλάβω,οτι σημασία σ'αυτή τη ζωή έχει να μην είσαι μαλάκας,άσχετα με το πως δείχνεις.Γιατί εγώ είτε με τις φαβορίτες είτε χωρίς αυτές,πάλι μαλάκας είμαι.Μόνο που με τις φαβορίτες είμαι ένας ακαταμάχητος μαλάκας. 

                    



2 σχόλια:

  1. e ma kai si ti kathese kai akous tous malakes toy Irakliotes?

    mia zoi malakies simboules dinoune

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εντάξει το παίρνω πίσω (αν και ακόμα μαλακίες συμβουλές θα σου δώσει ο χερακλιώτης μην τον εμπιστεύεσαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή